Zondag 17 januari

Goodmorning sunday, australia says hello,

We nemen afscheid van John en Alex na een warme solar panel douche zonder deur. 😊Een opmerkelijk stel en ik ben nieuwsgierig naar hoe het in de toekomst met hun zal vergaan. We krijgen een lading rocks mee met Emeralds erin.  Het is geloof ik nogal een werkje om de Emeralds los te krijgen van het andere gesteente eromheen. Alex probeert het dmv azijn. Daar liggen nu veel stenen in te weken. Hij geeft me gul zo'n steen in mijn hand waardoor ik de hele dag naar azijn ruik. Maar het is goed bedoeld. 🤭

We rijden eerst naar de boomnut die we hebben achtergelaten bij de door onweer getroffen boom. Mijn roze haarlint wappert vrolijk aan de wegmarkding.  Mike zijn ogen beginnen alweer te stralen en hij parkeert de landcruiser zo dichtmogelijk bij de 100 kilo nut. Dan laden we de hele landcruiser uit inclusief bedden. Met veel moeite krijgen we de nut staand tegen de achterkant van de landcruiser. Mike ziet al snel dat hij te hoog is waardoor onze bedden niet gaan passen. Hij zaagt een stuk van de onderkant af. 

Nu past het allemaal net. We zweten ons rot want het is bloedheet weer. Nu nog in de landcruiser krijgen. En met alle kracht van uit vooral onze benen en Mike zijn spieren krijgen we het gevaarte onderin de landcruiser. Ik had dat echt niet verwacht. Mike houdt zich vast aan de bovenkant van de landcruiser en duwt de nut met beide benen door naar achteren. Dat valt niet mee over de rubberen matten die onderin liggen. Maar hij krijgt het voor elkaar. 

Mike is zo blij als een kind. En we laden alles weer terug in de landcruiser. De planken en de matrassen.....het past allemaal net. Misschien is het wel heilzaam om bovenop een boomnut te slapen die misschien nog vol zit met elektrische lading 🤣🤣

We voelen ons bezweet en vies en Mike stelt voor om door te rijden naar Esperance beach en daar een duik te nemen. Maar zo veranderlijk als het weer in Nederland is, zo ook in australie. We komen aan in een winderig en regenachtige Esperance. Het strand ligt er verlaten bij en ook al zijn we beide niet bang voor een beetje kou......door de vermoeidheid ook slaan we een duik dit keer af. 🥶

We rijden naar de camping maar die is volgeboekt. De aardige medewerkster geeft ons aanwijzingen hoe we bij de overflow camping kunnen komen. Het blijkt een groot sportcomplex te zijn waar je rondom de grasvelden en gebouwen een plek mag uitzoeken. Binnen in het sportcomplex zijn warme douches. Yoehoe, dat klinkt great!! 🌧

Na lang zoeken vind Mike een plek naast de tribune onder een overkapping. Na een warme opkikkerende douche lopen we Esperance in. Een toeristenplaatsje met grappige winkels. We eten pizza en bij terugkomst duiken we vroeg de landcruiser in. Maar zodra het donker is floept er naast de tribune een fel licht aan. Ik kijk schuin naar Mike. Hij is overgevoelig voor een hoop dingen en met een onweer gezicht zoekt hij een doek en tape bij elkaar om het licht af te plakken. Al foeterend is hij druk bezig terwijl ik alleen maar kan lachen. 

Als hij eindelijk weer naast me ligt, tevreden over zijn oplossing, horen we ineens een hard geluid. Mike zit gelijk weer rechtop in de landcruiser. Wat was dat, maar ja lastig te zien in het pikkedonker. Het blijken de sprinklers te zijn voor het voetbalveld. Die gaan om een bepaalde tijd aan en raken steeds net de landcruiser met een kletterend geluid. Mike zijn gezicht staat op onweer en ik kom niet meer bij van het lachen. Hij dacht de slimste en perfecte plek op de camping te hebben gevonden. Haha....arme Mike. Gelukkig sproeien de sprinklers niet de hele nacht. 🤣🤣💧

Maandag 18 januari 

Na een ietswat kort rommelig nachtje rijden we naar het allom bekende toeristische strand Lucky bay. Daar is het zand hagelwit en de zee knal blauw. Ook schijnen er vaak veel kangeroes op het strand te bivakkeren. Onderweg zien we veel emoes. Wat kunnen die beesten ook hard rennen. En jammergenoeg ook een dode emoe langs de weg. 🪶

Je mag met de landcruiser op het strand rijden en dat doen we dan ook. Jammergenoeg is het weer nog niet echt opgeklaard en is het te koud om te zwemmen. Maar wel leuk om het beroemde strand te hebben gezien. Het zand voelt ook fijner aan en piept onder je voeten. Het is lastiger om dit zand van je voeten te vegen omdat het zo ontzettend fijn is. 😏Ook is er nergens een kangeroe te bekennen en geef ze eens ongelijk met dit weer.

Er is een prachtige camping naast Lucky bay maar die is ieder jaar al bij voorbaat vol geboekt. Maar via Rupert weten we dat er verderop een knusse kleine camping is genaamd Yoganup beach. Net zo wit zand en blauw water. De caretakers, een gepensioneerd stel zijn superlief en altijd bereid om iedereen te helpen. Er zijn eco wc's en een open natuur keuken die uitkijkt over het strand. Er zijn geen douches en de dichtbijzijnde winkel is uren rijden. Maar we hebben genoeg eten en drinken ingeslagen voor een paar dagen. In ieder geval genoeg water.

Iedere camping plek is apart gemaakt in de bush zodat je geen last hebt van andere mensen. Netalsof je er alleen bent. Ik vind het er gelijk geweldig en we besluiten er een paar dagen te blijven. Ik zie overal een diversiteit weer aan vogels en vooral veel honeyeaters!!Die hebben van die lange snaveltjes. We maken een wandeling om alles te ontdekken en wandelen ook langs het strand. We zien een bord met een trail naar Dolphin cave. We besluiten die morgen te gaan lopen. 

Het strand heeft veel rotsen om op te klimmen. Bij een soort Pool tussen de rotsen wil Mike een foto van mij maken. Maar we hadden beide niet door dat de rand van de pool superglad is. Ik beland dus languit in de Pool. Gelukkig niks bezeerd maar wijze les dat rotsen rond water erg glibberig kunnen zijn. 

Mike helpt me uit de Pool maar zelfs dat lukt niet vanwege de gladheid dus ik val weer. Nu beschadig ik mijn knie die gelijk begint te bloeden. Het is al met al een wat hilarische toestand. Uiteindelijk kruip ik op mijn billen ver weg van de gladheid. Ik wil ook niet dat Mike valt want die heeft mijn telefoon in zijn hand. 

Nat en koud lopen we snel terug naar de landcruiser. Als een ware verpleger behandeld Mike mijn knie met betadine en teatree olie. Uiteindelijk valt het allemaal wel mee. Lang geleden dat ik iets van een wond heb opgelopen. Als kind natuurlijk veel meer. Dan was het altijd verleidelijk om het korstje er na een paar dagen af te peuteren haha...!! Ik beloof mezelf plechtig dat nu niet te doen. 😇

Dinsdag 19 januari 

Verjaardag Jona is het allereerste waar ik aan denk als ik wakker word. Mijn geweldige dochter is vandaag 22 geworden. Ik zal nooit de dag vergeten dat ze geboren werd. Wat een bos haar had ze al. En onvergetelijk hoeveel liefde er dan door je heen stroomt als je dat kleine hummeltje in je armen houd. En nu is ze groot en heeft haar eigen leven. Maar ik hou natuurlijk nog even veel van haar. En meestal vliegen kinderen uit het nest om op avontuur te gaan. En nu heeft ze een moeder die dat doet. 

Ik heb haar al voor de vakantie een filmpje gestuurd omdat ik wist dat ik waarschijnlijk niet de gelegenheid heb in de bush om haar te feliciteren. Maar het voelt toch beetje raar en ik mis haar. Mijn grappige, sterke, knappe en lieve dochter. Gefeliciteerd lieverd!! En hopelijk komt er snel een tijd waarin we samen op avontuur kunnen. En ik ga ervan uit dat jou droom om naar Japan te gaan uitkomt. En dat we dan allemaal jou blog of vlog kunnen volgen. 😊

Mike is het niet vergeten en feliciteert me lief. Na het ontbijt gaan we snel op pad voordat het te heet word. De avonden en nachten zijn koud maar overdag loopt het zo op naar 28. We lopen de trail naar dolphin cave. De 3km trail is prachtig over rotsen en zandpaden. We komen uiteindelijk bij een strand aan waar we eerst gaan zwemmen. Het zeewater is heel koud omdat het de southern ocean is. Oceaan die komt van Antarctica. Brrrr!! 🥶

We lunchen tussen de rotsen in de schaduw. Mike is nog steeds erg voorzichtig met de zon en de hoge uv straling hier. ☀️ Terug bij de camping trekt Mike een ander shirt aan maar daar zit een gemene wesp in verstopt en hij word wel 5x gebeten. Nu ben ik degene die zijn wonden verzorgd. Ik geef aan om te koken in de camping keuken. Er is niemand in de keuken, nou ja niemand. Onder het aanrecht ligt een grote monitor. Wauw wat een beest en ik heb natuurlijk mijn telefoon niet bij me.

Ik ga aan de verste picknicktafel zitten om alle ingrediënten klein te snijden. Maar de monitor is nieuwsgierig en loopt met langzame bewegingen naar me toe. Oei, zijn monitors gevaarlijk?? Ik weet het eigenlijk niet. Voor de zekerheid ga ik op de bank staan. Hij kruipt onder de bank door en van schrik ga ik op de tafel staan. Ik voel me een beetje belachelijk zo op die picknick tafel en hoop maar dat er niemand komt.

De monitor kruipt uiteindelijk weg de bush weer in. Tja, in australie wonen de mensen om de dieren en de natuur heen. Dan kom je wel eens wat tegen. Er is stromend water in de keuken maar alles is omringd met veel bijen die op zoek zijn naar een beetje water. 

Ik ben niet bang en beweeg me langzaam tussen de bijen. Ik zet een bakje water voor ze neer. Bijen zijn heel belangrijk voor de wereld. Al met al is het maken van een simpele maaltijd in de bush best een uitdaging. 😅

In de avond maken we een avondwandeling waar we tussen de rotsen een enorme hoeveelheid krabben zien met geweldige kleuren. Ze verstoppen zich tussen de richels in de rotsen. De zonsondergang op het strand is adembenemend. Maar ik denk dat dat overal in de wereld mooi is. Alles van je af laten vallen en alleen staren naar de prachtige kleuren die in de lucht verschijnen. 🌅

Woensdag 20 januari 

Een rustdag!! We zijn allebei moe dus we ondernemen niet veel. We genieten van de omgeving en het strand. Ik maak een wandeling op het strand alleen. We zitten 24 uur op elkaars lip en het gaat goed maar soms even alleen is ook fijn. 😏