Laatste dagen Japan Aug 2023

Zondag 27 aug:

Vandaag rustig aan. Ik heb een grote blaar op mijn teen van het vele lopen. Ik heb alleen mijn DR martin's en slippers. Mijn gympen had ik weggegooid in hakuba. Zodat Jona wat meer ruimte had voor haar spullen. Vandaag dus slippers. 

Gabriel, een vriend van Jona komt op visite. Hij is half japans, half Brazilian. Een heel open, praatgraag en gezellig joch!! Zo leuk om met jongere over de hele wereld te praten over allerlei onderwerpen. Ze hebben andere visies over relaties, toekomstplannen en de wereldbeeld dan ik vroeger. Heel intressant!!  We gaan met hapjes naar het strand om daar te zwemmen. Het zand is heel donker en na een dag strand zijn we meer zwart dan bruin. 😳

Jona en Gabriel gaan boodschappen doen en zetten met elkaar een smaakvol diner op tafel. Wat een verwennerij!!  Gabriel gaat weer op tijd naar zijn appartement in Tokyo. En ik duik vroeg mijn bed in. Mijn hoofd is zwaar van het praten. Gabriel en Jona hebben een mooie klik met elkaar. Gabriel blijft ook niet lang meer in Japan en zal spoedig weer naar Brazil vertrekken, waar zijn family woont. Hij heeft Jona uitgenodigd om ook naar Brazil te komen. En Jona is dat zeker van plan. ✈️

Maandag 28 Aug. 

We willen vandaag naar Enoshima. Een eiland die je kan bezoeken door de Enoshima ohashi bridge over te steken. We gaan op de fietsen van de airbenb. Het is een half uurtje fietsen langs het strand. En much beter dan in een hete bus zitten. 

Het eiland is Klein en heeft authentieke straatjes met leuke winkeltjes. De vele vele vele trappen brengen je naar een prachtig uitzicht. We bezoeken de Iwaya cave met daarin de draak. De mythe rondom deze draak werd aan de muren afgebeeld. Japan heeft enorm veel mythes en verhalen. En ook prachtige schilderingen. 

Als we de cave weeruit komen gaat de zon langzaam onder, wat een adembenemend kleurenpracht geeft boven de zee. En om ons heen staan hele groepen japanners ontelbare foto's te maken. Wij zijn de enige buitenlanders. Het voelt als de omgekeerde wereld. Nu zijn wij de toeristen. 😅

Het eiland waar we zijn bevind zich op een berg. En de cave bevind zich onderaan de berg. Dus nu moeten we alle trappen weer op klimmen. Na het fietsen in de warmte en het slenteren langs winkels zijn we allebei moe. Ik trek me als een afgepijgerde bejaarde op aan de trap leuningen. Are we there yet?? 

Het eiland staat ook bekend om zijn illumination. Overal zijn lichtjes en lampions opgehangen of neergezet. En er zijn lichtshows. We lopen er doorheen en het is werkelijk prachtig. Op het eiland is ook de seacandle. Een grote uitkijktoren die ook mooi verlicht is. Wij zijn er niet in geweest want alles kost geld natuurlijk. Maar dit was het traplopen zeker waard. We eten bij een Restaurant vlakbij onze fietsen en dat geeft ons nieuwe energie voor de terugtocht. 

Jammergenoeg doet het licht van mijn fiets het niet. En het strandpad is ook niet verlicht. En ik ben nachtblind en snel duizelig in het donker.  Jona heeft wel licht en waarschuwt me bij obstakels en tegenliggers. Dat was een lang half uur kan ik je vertellen. 1x maakte ik ruimte voor een tegenligger en reed ik zo een zandhoop in. Maar gelukkig zand........en geen afgrond of sloot.😳 En nee, dit keer had ik niet gedronken. 🤣 

Veilig thuis gekomen strompel ik van de fiets en zie tot mijn schrik door het raam allemaal japanse ogen op me gericht. De eigenaar van de airbenb heeft een vergadering. En snel recht ik mijn rug en probeer huppelend naar de deur van onze airbenb te lopen. Ik wil natuurlijk onze reputatie als fietsland niet op het spel zetten. 🤣

Dinsdag 29 aug.

We ruimen de airbenb op en pakken onze rugtassen in. Jona had 2 dagen terug onze koffers al op het vliegveld laten bezorgen. Een hele slimme zet. We vliegen pas in de middag en daarom kunnen we nog lunchen in Tokyo met kumiko. Degene van het appartement waar we de 1e paar dagen mochten blijven. We lunchen in een echt japans restaurant waar in de tafel een rooster is om je vlees zelf te bakken. Kumiko is een vriendin van Jona vanaf het begin. Ze is de 50 gepasseerd maar dat zou je werkelijk niet zeggen. Ze feest net zo hard met Jona en haar friends mee. En misschien wel harder. Kumiko is een lief en warm persoon en ze heeft Jona vooral in het begin veel geholpen. 

Ze heeft ook heel lang haar leeftijd niet verteld. Niet bewust, maar iedereen om haar heen dachten gewoon dat ze jonger was. Dan blijkt ook maar weer dat leeftijd ook maar een getal is. En dat ik ook wel wat japanse genen wil in een potje!! 🤪

En dan weeeer afscheid nemen. Voor Jona valt dat steeds erg zwaar. Ze heeft zoveel bijzondere en waardevolle vriendschappen opgedaan. Ze is zo gegroeid op alle vlakken. Ik ben enorm trots op haar. Hoe ze dit avontuur is aangegaan en zich staande heeft gehouden tijdens moeilijke momenten. Hoe sociaal ze is en makkelijk contact maakt met iedereen. Ze is niet bang en weet van aanpakken. En ze is nog lang niet uitgereisd. Dat is een ding dat zeker is. 💕😊

En nu zijn we weer in Nederland en is dit mijn laatste blog. Ik heb met heel veel plezier al mijn avonturen en hersenspinsels met jullie gedeeld. En enorm bedankt voor jullie reacties en meeleven. Dat heeft me altijd erg goed gedaan. ♥️

Jona is al druk aan het solliciteren om snel weer te sparen voor een volgende reis. En ik.......!! Ik heb werkelijk nog geen idee. En dat hoeft ook even niet van mezelf. Ik ben altijd een hardloper geweest, wilde niks missen en was overal enthousiast over. Zoveel mogelijk ervaringen opdoen in mijn leven, dat was mijn motto. Maar nu dwingt mijn hoofd me om rustig aan te doen en zie ik ook zoveel moois in kleine dingen, waar ik voorheen aan voorbij rende. Maar mocht ik ooit weer gaan reizen, dan kom ik weer in de lucht. Dan deel ik graag weer mijn leven met jullie!! ✈️😘

Veel liefs en knuffels van mij💕