Zaterdag 11 juli

11 augustus 2020 - Broome, Australië

We hebben geluk gehad met het weer de afgelopen dagen want het weer lijkt om te slaan. Het is iets kouder en er staat heel veel wind. Na het ontbijt pakken we alles in en dan zie ik een moeder en dochter worstelen met een tentzeil. Ze krijgen het niet goed opgevouwen maar hebben wel veel lol samen. Het is zo'n lief tafereel en dan mis ik ineens mijn kinderen heel erg. Ik ben zo trots op ze, hoe ze in het leven staan en dat ze me dit avontuur gunnen. Ik slik een brok in mijn keel weg en besluit moeder en dochter te helpen. Dan hebben we alledrie lol en Mike maakt er foto's van. 

Mike voelt gelijk dat ik anders in mijn vel zit en ik vertel dat ik mijn kinderen mis. Hij heeft zelf geen kinderen maar snapt het wel. Hij hoopt mijn kinderen ooit te ontmoeten. Dit soort momenten horen er ook bij. Alles heeft een prijs!! 😕

We rijden richting Broome maar halverwege stoppen we om te kamperen bij Barnhill. Ondertussen verteld Mike over de parelbuisness in Broome. Mike heeft kort op een parelboot gewerkt. Ja, wat heeft hij niet gedaan eigenlijk 😜 De oesters met de levende beestjes erin worden gevangen gehouden in houten kisten. Om de 2 maanden worden alle kisten naar boven gehesen en worden de oesters schoongemaakt. Als de oesters te vies worden, kunnen ze niet meer eten en dus geen parels maken. Het omhoog hijsen is heel zwaar werk. Je hebt handschoenen aan maar het speciale touw brand toch bij vooral de beginnelingen behoorlijk in je handen. Dat noemen ze "Fire weat". Geen pretje!! Soms is er een oester met een dood beestje erin en valt de parel eruit. Iedereen mag er maar kort naar zoeken want tijd is geld. Mike heeft ooit een parel teruggevonden op de boot. Het is heel verleidelijk om het snel in je sok te stoppen maar hij heeft het netjes terug gegeven. Je ondertekent bij je gesprek een formulier waarin staat dat ze het recht hebben om je te onderzoeken of je parels heb gestolen........ook anaal !! 😳 Dan kun je maar beter eerlijk zijn haha......!! 

We komen aan bij Barnhill en we moeten eerst een lange zandweg doorploeteren. Ook is er om de zoveel km een hek. Dan spring ik uit de landcruiser en open het hek en sluit hem ook weer. Dat zo'n 4x . Dat is om de koeien op hun plaats te houden. Grappige koeien dit keer met hangoren . Soms komen ze heel dichtbij als ik sta te klooien bij het hek. Ben niet zo handig!! 😅

Uiteindelijk komen we bij een leuke camping aan. Het is vooral leuk voor kinderen want er is een kinderboerderij met pony's en een grote speeltuin. Er is zelfs iemand aan het sminken. Bij de receptie boeken we een plek voor 1 nacht. We horen dat er een band speelt vanavond maar daar moet je wel kaartjes voor kopen. Daar zit dan eten bij in. We besluiten dat niet te doen. We krijgen een prachtige plek voor de landcruiser vlakbij het strand. Het strand ligt beneden, dus je moet naar beneden klimmen om er te komen. Er zijn hele mooie rotspartijen daar. Het lijkt hier wel een beetje op Portugal. Mike neemt zijn vishengel mee maar eerst nemen we een duik in de zee. De golven zijn best hoog en sterk. Lekker verfrissend!! 🌊

Even verderop gooit Mike zijn hengel uit. Hij heeft wat mensen gesproken die op die plek een haai hebben gevangen, dus Mike is enthousiast!! Ik geniet nog even van het laatste uurtje zon.  En ook hier is de ondergaande zon weer prachtig.  En Mike tovert uit zijn tas een fles champagne tevoorschijn. Om het leven en deze vakantie te vieren. Ik vind het lief en romantisch!! Bij de landcruiser eten we wat en dan besluiten we toch maar even bij de band te gaan kijken. Mike vind het altijd leuk om andere bands te zien spelen. Het is gezellig maar we blijven niet lang. Mike wil morgen weer op tijd gaan vissen. Dat haaienverhaal zit toch in zijn hoofd!! 🦈😅

Zondag 12 juli. 

Hmmmm.....beetje kater. Toch iets teveel gedronken. Aan Mike is niks te merken. Als een wervelwind maakt hij ontbijt, ruimt op en gaat met zijn hengel hepie pepie op pad. Ik blijf nog even verbijsterd in mijn camping stoeltje zitten. Maar ik ben dol op het strand dus ik ga ook mijn tas maar inpakken om te zien hoeveel haaien hij ondertussen al heeft gevangen. Ik zie Mike druk in de weer en heen en weer lopen met zijn hengel. Maar geen haai te bekennen. Ik zag wel tijdens de afdaling naar het strand een groep dolfijnen.  Wat is het toch een mooi land!! 🐬

Mike blijft zijn uiterste best doen en ik lig wat te zonnen. Dan glijd Mike uit op een gladde rots en bezeert zijn been. Gelukkig niet ernstig maar het bloed wel. Mike houdt het voor gezien. We gaan terug naar de landcruiser en pakken alles in. We gaan naar Broome. Daar hopen we Tony te ontmoeten van Meeketara.

On the road again!! 🚐

Foto’s

2 Reacties

  1. Adrienne:
    11 augustus 2020
    Geweldige verhalen! Wat schrijf je toch ontzettend leuk!😁 en wat je allemaal ziet en beleefd.... gewoon jaloersmakend!!😍 maar het is je zeer gegund lieve zus😘💜💋
  2. Wendy Muntjewerf:
    20 augustus 2020
    Lief Sis, thanks!! En ja het was een hele belevenis, wat ik nooit meer zal vergeten!! 😘🤩🥰love you🌅🦘😘😘😘😘