Woensdag 7 oktober porongurup

Dag Dale, Suzy en Luna. Bedankt voor een fantastische tijd. We vertrekken na het ontbijt richting de porongurup . Meer landinwaards. We gaan de big sky walk beleven. De granite sky walk is een hangende loopbrug die een magnifiek uitzicht geeft over de omgeving. Maar om daar te komen moet je eerst een stevige klimmende omhoog wandeling maken door het jarrah, marri en karri bos. Werkelijk prachtig maar wel zwaar. Het is twee en een halve kilometer maar omdat je omhoog loopt lijkt het veel meer. 😅💪

Voordat je bij de hangende loopbrug aankomt kom je aan de voet van castle rock een balancerende mega steen tegen. Wat een ding!! Hopelijk blijft hij nog wat jaren balanceren. Zoiets wil je niet op je teen krijgen... ...😳 Daarna is het klimmen en klauteren geblazen. Er zijn handgrepen waar je jezelf aan omhoog kan trekken maar het blijft een uitdaging om je tussen de rotsen te verplaatsen. Maar ik vind het superleuk!! Totdat ik bij de 6 meter hoge ladder aankom. Die gaat stijl omhoog en ook al is hij omringd met stalen bescherming........Ik vind het doodeng. Stapje voor stapje beklim ik als een oma de ladder. Mike roept vanaf boven, altijd 3 punten jezelf vasthouden. Ok.....3 punten, hand, dan voet, dan weer een hand en vooral niet naar beneden kijken. Niet verwacht dat ik dit zo eng zou vinden. Maar......ik ben gelukkig niet de enige. Al de toeristen om ons heen hoor ik zuchten en menig gilletjes uitslaan. Behalve kinderen, die lijken nergens last van te hebben. 😄

Het uitzicht is prachtig en ik ben blij dat ik het heb gedaan. En dan komt ineens het besef. Ik moet ook weer terug. En weet je,  dat is nog veel enger. Ik knijp de ladder haast fijn, zo stevig hou ik mezelf vast. En ik probeer mijn knieën steeds tegen de zijkant te knellen. Oh, waarom wilde ik dit ook alweer. 6 meter lijkt echt eindeloos. Dan voel ik ineens weer grond, nou ja steen onder mijn gympies. Ik leef nog!! De rest van de afdaling terug naar de parkeerplaats is niet zwaar. En het is grappig om nu al die zwoegende  mensen tegen te komen die zich naar boven worstelen. We moedigen ze aan en vertellen dat het zeker de moeite waard is. 

We komen ook een man tegen uit Zaandam die hier in WA sinds 1962 woont. Leuk om kort even Nederlands te praten haha. Bij de landcruiser lunchen we en daarna rijden we naar een afgelegen gebied. Daar op een groot landgoed wonen Dave en Janine. Het huis is gebouwd van stro en klei en ziet er bijzonder uit. Ze verwelkomen ons hartelijk. Dave en Mike zijn al heel lang vrienden en Mike heeft nog geholpen met het bouwen van het huis. We krijgen een eigen slaapkamer en eigen badkamer.  Luxe!! En daarna laat Dave vol trots zijn eigen muziek studio zien. Mike zijn ogen beginnen al te stralen. En voor ik het weet zit ik samen met Mike in de studio te luisteren naar de band van Dave. 

Dave is ook kunstenaar en maakt kunstwerken van metaal. Heel intressant!! Hij laat ons dat graag morgen zien. Het word al avond en Janine heeft lasagna gemaakt. Na het eten spelen de mannen nog wat op hun gitaar. Janine is een lieve vrouw. Ze werkt met psychiatrische patiënten. En ze moet dan ook de volgende dag weer werken. Dus we maken het niet te laat. Wij zijn ook moe van de skywalk. En ook al lig ik weer in een vreemd bed, ik slaap betrekkelijk snel. 😴