Woensdag 30 september regen

Ik word wakker van de regen. Het is nog vroeg maar wel al licht. Ik moet plassen en het jammere van de landcruiser is dat er geen wc inzit. Onze plek is te open om buiten te plassen, dus er zit niks anders op dan naar het winkelcentrum te lopen naar de openbare toilet. Onhandig kleed ik me aan en Mike mompeld nog gauw sterkte. Op mijn slippers en onder een paraplu die stuk is, loop ik in de regen snel naar het toilet. Ik voel me nu wel een beetje een zwerver. Onopgemaakt en met mijn haar alle kanten op,  heb ik het idee dat iedereen naar me kijkt. Mijn humeur daalt en door de kou moet ik nog nodiger plassen. 

Ik had me mijn vakantie toch anders voorgesteld. 🥴Maar he,  jij bent Wendy. Je laat je niet zomaar uit het veld slaan. Het is maar een moment uit zoveel prachtige momenten. Wat als je een echte zwerver was. Er zijn mensen die iedere dag in barre omstandigheden moeten leven. Dit bedenk ik me als ik warm op het toilet zit. Ik kan altijd beter relativeren als ik geplast heb. 😊

Ik was mijn koude handen onder de warme kraan en kijk naar mezelf in de spiegel. Piekerige vlechten, vlekkerig gezicht maar wel met stralende blije blauwe ogen. Kom op Wen,  we gaan er weer een mooie dag van maken. Als ik terug kom heeft Mike al koffie gemaakt en ontbijt. Eerst maar een knuffel om me nog weer wat beter te voelen. Are you ok,  vraagt hij. Yes, couldnt be better zeg ik lief. En het is waar, alle momenten in het leven gaan voorbij. Niets is zeker, alleen je eigen gemoedstoestand erover. Ik lach want dat helpt ook altijd en veeg wat regendruppels uit mijn ogen of waren het tranen. Het maakt niet uit. Ik ga er weer voor. Maar eerst koffie haha....!!☕

Mike heeft bedacht om op deze druilerige dag wat vrolijkheid te brengen aan de mensen. Hij pakt zijn gitaar en onder een afdakje bij het winkelcentrum speelt en zingt hij de sterren van de hemel. ⭐ Ik blijf in de landcruiser om te schrijven en te lezen. Als hij terugkomt heeft Mike een zorgelijke uitdrukking op zijn gezicht. Er is duidelijk wat gebeurt. Mike begint ontroerd te vertellen over een man met een masker op die hem best veel geld gaf. Mike bedankt de man uitvoerig. Uiteindelijk laat de man zijn masker zakken en ziet Mike dat zijn hele gezicht weg is door kanker. Hij kijkt letterlijk in een gat. De man probeert Mike onverstaanbaar te bedanken voor zijn muziek. Dat heeft hem zo blij gemaakt. Mike herstelt snel na de 1e Schok. Hij grijpt de man bij zijn handen en bedankt hem uitvoerig terug.🌟

Diep onder de indruk van dit hele verhaal blijven we even stil naast elkaar zitten. Wat ben ik trots op de man die naast me zit. Die zijn hart volgt en gekozen heeft om muziek te maken. Trots op zijn groot sociaal vermogen om iedereen zonder oordeel in zijn hart te sluiten. Om steeds maar weer iedereen te accepteren zoals hij of zij is en zijn blijheid en liefde rond te strooien.  En wat leer ik veel van hem en dat zeg ik hem ook. Ik hou zo van deze bijzondere man!! 🥰

We rijden naar een prachtig bos. Daar staan de karritrees en niet zo weinig ook. Hele hoge bomen en Het is een wat surrealistische ervaring om zo door die bomen heen te kijken. Daarna rijden we richting Margaret river. Daar wonen James en Mary en hun 6 jaar oude dochter Ava. Mike kent ze al zijn hele leven en ze zijn praktisch familie. James heeft een eigen winkel met keukenspullen en Mary zorgt voor huisdieren van andere mensen. Honden uitlaten maar ook bv insuline geven aan een kat. Er wonen nogal wat rijke mensen in de omgeving dus haar klanten zijn heel divers. 🐩

We krijgen een eigen slaapkamer en daar ben ik heel dankbaar voor.  Ze hebben zelf ook veel dieren. Een kanarie,  drie honden, een kat en een konijn. James speelt mondharmonica en na het eten is het dan ook een gezellige muziekfeestje . Mike tovert met zijn gitaar altijd een lach op iedereen zijn gezicht. 😄

Kijk om je heen en bedank de mensen in je leven. Ze zijn er niet voor niks. Van iedereen om je heen leer je en groei je. Laten we lief zijn voor elkaar!! 😘