Woensdag 15 juli

18 augustus 2020 - Derby, Australië

Ochtend douchen......en nu is het licht dus ik zal niet zo snel meer verdwalen. Er gaan ook aardig wat mensen al weg van de camping. En dan komen er ook aasgieren op de restjes af die mensen hebben achtergelaten. En het zijn nu geen kangeroes maar een zwerm roofvogels. Mike noemt ze kites. Wat volgens mij haviken zijn maar ik kan er ook helemaal naast zitten. Dus als iemand het weet......ik heb er een filmpje van gemaakt.🦅

Fris en fit reizen we naar ons volgende doel, tunnelcreek. Daar ga je onder een eeuwenoude koraalberg een kijkje nemen onder de zee van vroeger. Maar.....het is erg donker daar dus we hebben zaklampen nodig. En soms moet je door water lopen wat tot je navel kan komen. Oh en er kunnen krokodillen zijn......again!! Het is eerst weer behoorlijk klimmen over rotsen en dan begint de lange tocht door het water in het donker. De mensen die alweer op de terugweg zijn geven aan dat er wel een kleine krokodil is. Kom maar op, na mijn verdwaal avontuur ben ik nergens meer bang voor. 😁 

Het is prachtig om al die koraalvormingen te zien uit het plafond. Sommige zijn wit met glitters. Alsof iemand een decor voor kerst heeft gemaakt. Heel bijzonder!! En met mijn eenvoudige camera niet vast te leggen in het donker. Het water is wat frisjes en ik moet dan ook gelijk plassen. Openbare wc's heb ik niet gezien in de grot dus dan maar stiekem in het water. Toch donker.......🤪 En hopelijk vind meneer krokodil het ook niet erg want Mike heeft zijn kleine rode ogen in de hoek gespot. 🐊

Toch is het best spannend om door het pikkedonker water te waden. Ik heb mijn gympen aan gehouden voor meer grip. Maar het is altijd bijzonder dat je hersenen dan altijd films gaan produceren van mensen die aan hun enkels het water in Worden gesleurd. Niet aan denken Wendy!! Stoer doorlopen en genieten van al dat prachtigs!! Aan het einde van de tunnel is een prachtig natuur gebied. Daar maar even uitrusten en lunchen. En dan dezelfde weg weer terug. Net lekker opgedroogd in het zonnetje haha....!! Mike is een stenen man dus die is op de terugweg alweer van alles aan het verzamelen. En dan vind ik een gekke stok vormige steen op de grond. Ik laat het aan Mike zien en die gelooft zijn ogen niet.  En stopt het gauw in zijn tas. Dat is een stuk koraal afgebroken en schijnbaar al heel lang geleden. Je mag dat niet meenemen maar omdat het al lang geleden is gebeurd vind Mike dat het wel mag. Haha...my rockman!! 😉 ik zie zelf alleen een bruine stekelige stok. Maar Mike zegt dat hij het dingen kan bleachen en dan is hij prachtig. We gaan het zien!! 😁

We trekken droge kleren aan en gaan dan weer terug richting Derby naar uiteindelijk weer Broome. Deze paar dagen waren zeg maar een zijweg!! Halverwege ziet Mike een autowrak. Die kunnen daar lang blijven liggen omdat mensen het niet de moeite vinden om een total loss auto op te halen. Ik vind dat echt raar!! Dat je dus zomaar je auto daar mag laten liggen. Er zit een sticker op dat de auto is gezien door politie. Mike hoopt nog wat spullen tegen te komen die hij kan gebruiken. Ik vind het toch wat luguber. Misschien zijn er wel mensen zwaar gewond geraakt of zelfs dood. Dus ik maak een foto en loop gauw weer terug naar de landcruiser.

Maar ineens word ik flink gestoken door een motachtig beest in mijn arm. Ik zie hem alleen vluchtig want hij is zo weer weg. Het voelt als een wespensteek. Erg onaangenaam!! Ik vertel het tegen Mike en we koelen de plek. In Nederland zou ik niet bang zijn. Maar in dit land met al die gekke beesten maak ik me toch wat ongerust. Om de zoveel tijd check ik mijn arm. Maar alles gaat goed!! Gelukkig maar!! 

Eind van de middag nadert en we gaan gauw op zoek naar een track. Hup van de weg af en weer in de natuur. We vinden een familie beobaptrees bij elkaar. Echt prachtig en Mike besluit een klein vuur te maken in de cirkel van de bomen. En dat geeft een prachtig licht op de bomen. Heel erg mooi!! Ik begin wel wat vermoeid te raken. We racen van de ene naar de andere prachtige plek en avontuur. Mijn hersenen kunnen het soms niet zo snel bevatten en verwerken. Maar toch wil ik nog lang niet dat dit avontuur stopt. Al mijn zintuigen zuigen al dit moois op en ik voel me intens gelukkig!! 😍🦘

2 Reacties

  1. Janny Muntjewerf:
    19 augustus 2020
    Je bent een heldin, wat weer een avontuur. ❤❤❤
  2. Wendy Muntjewerf:
    20 augustus 2020
    Haha....thanks mam!! Love You much much en dikke knuffels 😍😘