Vrijdag 18 Augustus 2023

Ik was nog vergeten te vertellen dat ik toch wat knoppen heb uitgeprobeerd op een japanse wc in een restaurant!! Nooit doen. Eerst in veilige thuis situatie met hulp proberen. Maar Wendy is iemand die nooit de gebaande paden volgt. Soms kan ik dan de neiging niet meer onderdrukken om op knopjes te drukken. Er staan kleine plaatjes bij dus ik druk op wat ik denk dat "sproei" is. Wie wil er geen schoon achterste na gedane arbeid. Al snel komt er een behoorlijke harde straal tegen mijn achterste. Ik schrik maar later is het niet onaangenaam. Maar het stopt niet. Eh.....ok. misschien als ik er nog een keer op druk. Maar daar gaat de straal alleen maar harder van. Nu word alles nat, billen, wc en zelfs de grond. 

Paniek!! 😳 Als een wilde begin ik op alle knoppen te drukken met japanse tekens erop. En yes, godzijdank stopt de straal. On handig begin ik alles met wc papier droog te maken. Voortaan afblijven Wendy of eerst wc Les nemen. 🤣

We ontbijten gezellig met zijn 3e. Kiri is een open en lief meisje. We brengen haar naar het bus station en de meiden laten hun tranen vloeien bij dit afscheid. Tijdens reizen maak je met elkaar zoveel mee, ver weg van huis. Contacten zijn daardoor vaak intens en speciaal. Ik snap dat als geen ander. 🥲

Maar lang kunnen we er niet bij stil staan want ook dat is reizen, er staan weer nieuwe avonturen te wachten. We gaan naar de kimono vrouw haar huis. Daar worden we door haar traditional aangekleed in prachtige kimonos. Dit zijn de zomer editie kimonos. Want de echte traditional kimonos zijn veel te warm nu met hun vele lagen. Het is 35 graden buiten en ook dit gewaad is al erg genoeg. 🥵

Maar wie mooi wil gaan moet pijn doorstaan, is het spreekwoord. Dus laat ik me gewillig aankleden door haar vaardige handen. Daarna neemt ze ons mee met de bus naar een soort plaats met vele prachtige tempels en restauranttjes en winkeltjes. Ik kijk mijn ogen uit en iedereen kijkt zijn ogen uit naar ons. We zijn nogal een bijzienswaardigheid geloof ik. Lange westerse vrouwen in kimonos en ik draag er ook nog mijn gympen onder. 

Ze gaf me ongemakkelijke houten slippers om op te lopen maar er zijn grenzen. Die kimono zit behoorlijk strak om je lijf. Ik moet zeggen dat ik dat wel prettig vind. Het geeft steun aan mijn rug. Alleen kan ik nu geen grote Wendy stappen meer maken. Het is dus even oefenen op elegante kleine stapjes. Ik kijk hoe zij loopt en ze zet haar voeten wat naar binnen toe. Het blijft lastig en het vraagt geduld. Voor de hitte krijgen koude halskettingen om uit de vriezer. Ik zie ze overal in de stad.

Om een tempel binnen te gaan zijn vele rituelen nodig. Handen spoelen, eerst rechts, dan links. Met rook jezelf bewaaieren en ook eerst Met je linkervoet de tempel binnenstappen geloof ik. Maar in mijn mistige brain haal ik rechts links continu door elkaar. Hopelijk vergeven de goden me dat. 🙏

Ook mag je een bus schudden waar een stokje uitvalt waar een nummer op staat die weer matcht Met een laatje Met een fortune erop geschreven. Nou, mijn fortune was niet zo best. U krijgt een ziekte......nou die heb ik al. 🤣 Jona heeft gelukkig een prachtige fortune en die schijnen zeldzaam te zijn. 😊🙏💕

De kimono vrouw wil ons nog veel meer laten zien maar ik vind het welletjes. Ik trek mijn kimono meer omhoog zodat ik grotere stappen kan maken naar de bus. Ik zweet me dood en ik wil hem uit. Bij haar thuis word alles weer netjes van me afgewikkeld. En bedanken we haar uitvoerig voor deze speciale belevenis. 

Op de terug weg naar het appartement laat jona nog even het drukste punt in Tokyo zien. Meer dan 2.4 million mensen steken hier dagelijks over en ik ben daar nu ook 1 van. Het is overweldigend om mee te maken. De schreeuwende kleurrijke reclameborden zijn overal om je heen en je voelt je inderdaad echt in een wereldstad. 😆

Maar ik laat die drukte graag ook weer achter me en volg Jona weer naar het altijd drukke metro station. Jona beweegt zich moeiteloos in het voor mij ingewikkelde systeem. Ik zou hier me reddeloos verloren voelen. Het trein en metro network in Tokyo is eindeloos!! Maar gids jona brengt ons weer veilig thuis. Waar ik mijn nu pijnlijke hoofd weer kan laten rusten. Maar ik heb het ervoor over. ☺️

Ik probeer zoveel mogelijk mijn blog te schrijven maar het valt niet mee om van alles te beleven en ook te schrijven. Vooral ook omdat ik na een dag vaak heel moe ben. Dus zal waarschijnlijk ook terug in nederland ook nog wat schrijven. 😊

We zijn ondertussen alweer uit Tokyo en in een toeristisch skioord genaamd Hakuba. Heel mooi hier met veel bergen en natuur. Ook hier gaan we morgen weer weg als dat lukt want ik lig al bijna 2 dagen ziek op bed. Toch to much. Maar ik ga ervanuit dat ik morgen het ergste weer heb gehad. En die japanse paracetamols helpen best goed al kan ik geen wijs worden van de bijsluiter 😆

Waar we heengaan.......geen flauw idee. Jona heeft het heel vaak opgenoemd maar mijn korte termijn geheugen werkt niet. 😘

See you all soon!! 💕