Zaterdag 19 Augustus 2023

Vandaag pakken we al onze spullen in en reizen met bus naar Hakuba. Een toeristisch skioord waar Jona in een hostel heeft gewerkt. Het is wederom een gesleep met rugtas en zware koffer, eerst naar treinstation en dan naar de luxe bus. Het is ongeveer 5 uur rijden met de bus. Ik blijf me verbazen hoe veilig het is in Japan.

Je wordt niet lastig gevallen en stelen daar doen ze niet aan. Als je je portemonnee ergens bent vergeten dan ligt hij er zeker weten nog. Fijne gedachten!! Of een toeristist moet langskomen natuurlijk. Maar een japanner zou het niet in zijn hoofd halen om iets van iemand te stelen. Behalve.....vrouwelijke slips, van waslijnen, uit hotel kamers etc. Een soort obsessie van japanse mannen. Je kan goed geld verdienen met je gebruikte slip te verkopen. 🤣

Het is wel jammer dat ze nergens afval bakken hebben. Ooit is daar, door waarschijnlijk ook weer iemand van een ander land, een bom ingegooid. Dus voor de zekerheid hebben ze alle vuilnisbakken weggehaald. Dus loop je de hele tijd met je afval onder je arm. Ook bij de trein en metro hebben ze een extra electronisch hek geplaatst. Die schuift eerst open en dan opent de treindeur zich. Dan kan er niemand voor de trein vallen.....of springen. Safe country!!  

In de trein is het stil en de meeste mensen slapen. Volgens jona omdat ze zo hard werken. Tijdens mijn 1e trein ervaring viel een jongen in slaap op mijn schouder. Jona moest er erg om lachen. Maar ik ben een moeder en vond het wel prima. Doe jij maar lekker een tukkie hoor jongen. 

Ook is het geen gewoonte om fooi te geven. Dat vind ik fijn. Het is sowieso weer puzzelen wat ik met al die 1000den yen eigelijk uitgeef. En ik heb nog dollars in mijn hoofd en straks weer euro. 😳                                                            De straat is alleen voor lopen. Je mag niet eten op straat, niet roken, je neus snuiten, zoenen en bedenkt het zelf maar. Alles gaat stiekem en achter gesloten deuren. En als je een huis binnenstap, schoenen uit. Maar dat is in veel culturen zo. 

De busreis valt me tegen. Me lijf doet zeer en mijn voeten en enkels zwellen op.  Waarschijnlijk ook van de hitte. Het is een klamme warmte en iedere dag ruim boven de 30 graden. We worden gelukkig opgehaald bij het busstation. In het hostel genaamd penke panke word Jona enthousiast begroet door al haar vrienden. Ik vind het heel leuk om ze nu ook te ontmoeten. Vooral de Engelse Charlotte waar ik zoveel over heb gehoord en filmpjes van heb gezien. 

Maar ik ben moe en Jona brengt me naar onze kamer. Klein maar schattig!! Airco aan en liggen. En Jona gaat natuurlijk op pad met haar friends. Ze straalt en voelt zich helemaal thuis in dit land, de cultuur en de mensen. Ze spreekt al een beetje japans. Zo knap!! Zo trots op haar. 🙏🎎🌺❤️

Ik kan bijna niet geloven dat ik morgen in het vliegtuig zit naar huis. Veel zin om iedereen weer te zien.😊😍 We zijn nu in chigasaki. Onze laatste bestemming. We gaan zo fietsen naar een eiland, Enoshima. Weer even trainen voor nederland alvast. 😆😘