Storm

1e week van mei 

Het gewone leven lijkt hier weer wat te zijn begonnen. Kinderen weer gewone uren naar school. Ik breng ze weg en haal ze op. Doe het huishouden. Thats it!! Het heeft hier de afgelopen dagen echt behoorlijk gestormd. Omgevallen bomen en overal takken op de weg. Ik was weer even terug in Nederland qua gevoel. Code rood. De huizen hier zijn daar niet echt op gebouwd. Of tenminste, het huis van het gezin en ook niet die van Leigh. Er zit namelijk geen verwarming in dit soort huizen. Waarschijnlijk te duur voor die paar dagen kou. Ok, snap ik,  maar een dag in een bokkoud huis is echt afzien. Warme truien heb ik niet meegenomen omdat ik die hier wel ging kopen dacht ik........haha lockdown!! Ik liep dus het huis schoon te maken met een fleece dekentje om me heen gedrapeerd. Nee, geen foto!! 🤣

Ik heb die dagen veel warme koffie gedronken en daardoor ook slecht geslapen.  Darmen ietswat van slag. Over darmen gesproken.......!! Eigenlijk wilde ik dit deel van mijn leven niet met jullie delen ofcourse,  maar ik wil ook niet alleen maar rozeGEUR en maneschijn opschrijven. Dus ik ga met de billen bloot, ....Over het afgelopen weekend in de landcruiser!! 🙈 

Het lijkt inderdaad heel gezellig en avontuurlijk om in een landcruiser lepeltjelepeltje te slapen. Dat is het ook echt!! Behalve als je zwaar lamsvlees hebt getafeld en ook nog flink heb gedronken. Dan willen mijn ingewanden wel eens wat lucht kwijt. En echt, dat wil je niet in een krappe situatie. En ik ben waarschijnlijk ook geboren met een kleine blaas. Dus mocht er ooit plastische chirurgie bestaan voor een grotere blaas......ik sta vooraan. Dus ik probeer alles op te houden en te slapen.  Dat lukt natuurlijk niet. Nou is het zo dat uit een landcruiser klimmen niet echt handig is. Dat gebeurt in de nacht aan de voorkant waar de bestuurder zit. Er zit een soort rekje daartussen om alle eventuele spullen op zijn plek te houden. Nu moet ik dus over dat hekje heen klimmen om daarna via de stoelen naar buiten te springen, want een landcruiser is best hoog. En dit doen terwijl ik angstig probeer mijn sluitspier dicht te knijpen is een behoorlijke uitdaging!! Dat kan ik je wel zeggen!! 

Nou zijn er 2 deuren. En allebei mankeren ze wat. Deur 1 mag ik niet van buiten af openen want dan valt het handvat eraf. Die deur gaat alleen open door het raam(wat een beetje los zit) omlaag te schuiven van buitenaf en dan met je hand naar binnen de deur open te doen. Deur 2 aan mijn kant kan alleen open vanuit binnen. Dus.......Ik kies deur 2 in de hoop dat hij niet dichtvalt midden in de nacht en dat er niet een zwerm muggen naar binnen vliegt. Snel, snel zoek ik op mijn sokken een boom uit. Dat gevoel van opluchting blijft heerlijk, behalve als ik mijn sok warm voel worden. Kak .......Over mijn sok geplast!! Ik zou niet weten hoe onromantischer het nog kan worden. Gatverdamme,  ik voel me vies en wil naar een hotel. Maar ik klim braaf weer naar binnen. Sokken uit en voet schoon gemaakt etc. Dit ritueel herhaald zich nog een paar maal die nacht en Mike ligt helemaal in een deuk om mij. Gelukkig blijft hij lief. Ik vraag hem waarom hij geen nieuwe auto koopt of in ieder geval hem laat maken. Tja, deze landcruiser en hij hebben samen zoveel avonturen meegemaakt!! Soulmates zeg maar en die doe je niet zomaar weg !! Mannen en auto's. Ik begrijp het wel een beetje, dus voorlopig blijf ik nog even klimmen. 

De volgende ochtend is het licht. Dan is een boom geen optie meer met al die joggende mensen en wandelaars. Toch moet ik weer ontzettend!! Graf graf!! Mike zegt dat ik bij petey kan gaan. Maar optie 2 is het nabijgelegen sport accemodatie. Ok, ik schat mijn kansen in. Als ik daar heen loop en er blijkt geen wc te zijn dan moet ik terug lopen en het ondertussen op blijven houden. Ik waag het erop. Ondertussen is ook een grotere boodschap onderweg in mijn darmen. Oh my god,  niet nu. Please help me!! Ik loop met een katerhoofd en mijn haar alle kanten op naar de accemodatie. Er loopt een pad tussen 2 grasvelden en op beide word gesport. Waarschijnlijk let niemand op mij maar toch heb ik het gevoel dat iedereen kijkt en dat ook iedereen weet wat ik van plan ben.

Ik loop om gebouw 1 heen. op alle deuren staat changing room 1 of changing room 2. Ok rustig blijven adem halen. Gebouw 2 heb je nog. Ik zie een groot raam en kijk naar binnen. Lijkt een soort kantine. Ik sta op springen.....please god help me. En echt ik bid niet zo vaak maar nu wel. Ik loop verder en ja.....wc. maar wel een zware deur. Hij lijkt op slot. Ik pakt het handvat en Yes yes.....hij gaat open. Ik ben nog nooit zo blij geweest met een wc. En schoon, groot netjes. Opluchting mega!! En ik kan mijn handen wassen en me opfrissen!! 

Sorry voor deze wat andere blog maar ook de menselijke kant van het verhaal wil ik jullie niet ontnemen. Omdat we allemaal maar mensen zijn met onze fantastische kanten maar ook met onze mindere kanten. En het hoort allemaal bij ons. En dat maakt ons wie we zijn. En elkaar accepteren is daarin belangrijk!! En Mike accepteert een hoop......inclusief natte sok!! 😊🦘😘