On the road

Met 3 mensen in een camper dan is er altijd wel wat kwijt. Mensen verplaatsen dingen, stoppen het ergens anders of het valt ergens achter. Dus continu vraagt iemand aan iemand waar iets is. Did you seen my.......etc etc. En het voorkomen lijkt bijna onmogelijk. Ik ben zoveel verhuist in mijn leven en redelijk veel gereist. En dus ook zoveel spullen kwijtgeraakt. Maar soms vind je weer iets terug. Als een verloren schat. Dan ben je extra dankbaar voor dat voorwerp. Daar was je dan weer in mijn leven pincet, plastic lepel of sok.😄

Alleen al door het prachtige landschap rijden down south is een blessing. Het heeft de meeste soorten natuur qua bomen, struiken, bloemen en planten dan waar ook ter wereld. Zeggen ze. Ik heb ze niet geteld. Maar als ik zo om me heen kijk dan geloof ik het gelijk. En tot nu toe nog geen rijtjeshuizen gezien. Allemaal vrij staande huizen met grote tuinen rondom het huis. En natuurgebieden vlak om de hoek. In mijn Nederlandse hersenen ben je dan best een bofkont. 

Toch is er ook veel depressie. Vooral onder jongere. De afstanden tussen plaatsen en ook huizen zijn soms enorm groot. Als je ergens afgelegen woon dan spreek je natuurlijk maar weinig mensen. Vooral voor jongere is dat zwaar. Het leven kan op het platteland hard zijn. Het is aanpoten om je centjes bij elkaar te schrapen. En alcoholisme is hier dan ook vrij gewoon. Bijna iedere Australiër drinkt en vrij veel mensen iedere dag. Om zo het harde, onzekere leven aan te kunnen. En er is voor een Australiër altijd wel een excuus om te drinken. Ook Mike lust het graag zeg maar! 

Vanuit James en Mary rijden we verder door naar beneden naar dicht begroeide bossen met mega bomen. Maar eerst nog een tussenstop at hamilton bay.  Daar zwemmen vaak hele grote stingrays. Maar niet vandaag. Nu stinkt het er alleen heel erg. Dus gauw weer door. Hoe meer we naar beneden rijden, hoe slechter en kouder het weer word. Het land is zo groot en de temperatuur verschillen dus ook enorm. Gauw dus nog wat warme kleren kopen in de 2e hands winkel haha. 

Bij het bos met de grote lange karri trees beklimmen jona en Mike een 65 meter hoge boom zonder veel beveiliging eromheen. Jona was heel bang maar het was enorm stoer dat ze het heeft gedaan. Very brave!! Volgende dag een tocht gelopen tussen enorme bomen. Dat valt niet te beschrijven. Alsof je in dinosaurus land bent. Zo bijzonder!! Zelfs de foto's doen er geen recht aan. Wow!! 

We zijn nu in Denmark om onze vriendin Suzie te ontmoeten. Ze is pas gescheiden en woont tijdelijk in een caravanpark. Het regent pijpenstelen en de stemming bij Mike is niet best. Hij heeft een huidaandoening en veel jeuk iedere dag. Dokters schrijven van alles voor maar het helpt niet echt. Hij is nu ook uit zijn vertrouwde situatie getrokken en heeft moeite om zich aan te passen. Dat maakt het wat lastig soms. Irritaties zijn er veel. Jona en ik genieten enorm van alles en van elkaar. We laten Mike zijn gegrom maar van ons af glijden. Maar of ik dat een jaar ga volhouden.......we shall see!! 🤔😊🦘🙏🏞🌳