Peedamulla camping half oktober 2022

We zijn op weg naar Onslow, naar Jacky. Maar we hebbben nog 1 overnachting ergens nodig. We rijden enkele uren en Mike vindt ofcourse weer een prachtig natuurgebied. Ik stel mezelf in op nogmaals een bush camping moment. En ik weet ook dat dat tijdens het reizen in australie onvermijdelijk is. Eigelijk is australie 1 groot natuurgebied met hier en daar wat wegen en wat plekken waar mensen hebben besloten te wonen. 

We rijden een stoffige weg in richting mooie bergen. En dan zien we ineens een bord staan. Peedamulla Camping plaats!! Maar ik juich niet te vroeg. Het woord camping betekent in australie geen luxe. Waarschijnlijk alleen een toilet. Maar als we doorrijden zien we ineens een prachtige luxe camping voor onze ogen verschijnen. Mooie stenen gebouwen, een grote overkapte keuken en douchegebouw met toilet. Om het centrale gedeelte zijn campingplaatsen gemaakt op nummer. Alles is heel goed onderhouden. Het gras is heel groen en heeft een sprinkler installation. Het lijkt net alsof we in een ander land zijn geflitst.

Mike en ik zijn er stil van. Maar hoe mooi het ook is, het voelt wat creepy! Want er is namelijk helemaal niemand. Geen mens te bekennen. We stappen voorzichtig uit om de boel te verkennen. We geloven onze ogen niet. Wat is het hier prachtig. Mike pakt gauw onze handdoeken. Gauw douchen voordat dit alles voor onze ogen weer oplost!! 

De douches zijn net als in een sport complex met duwknoppen die na een tijdje weer uit gaan. Maar het water is warm. Wat een genot!! Opgefrist gaan we naar de keuken. Ook daar is stromend water en licht. Wat ook weer automatically uit gaat na een tijdje. We blijven knipperen met onze ogen. En we verwachten nog steeds een boos iemand om de hoek verschijnen. "Did you book online"!! 

Maar niks van dat alles. Mike maakt eten in de keuken en er zijn geen muggen, vliegen en sandflies. Net alsof iemand dacht... ...laten we Wendy maar een comfortable place geven. Mike denkt dat het gemaakt is voor de aboriginal families die weinig te besteden hebben. Een soort charity plek waar ze kunnen ontspannen en samen zijn. Het is na het seizoen dus we hebben geluk dat er niemand is. 

Mike parkeert de landcruiser dichtbij de keuken. Handig om alle keukenspullen weer in en uit te laden. Het is donker als we uit eindelijk eten en 1 iemand moet steeds naar het lichtknop lopen om het licht weer aan te doen na 10 min. Maar we vinden het niet erg. We zien weer van die grappige gekko's op de muren. 1 mist zijn staart. Later breekt er ook een gevecht uit tussen 2 gekko's en de 3e kijkt toe. Misschien het vrouwtje. We hebben geen tv nodig en hebben ons eigen natuur docu. 🦎

Als ik in het donker naar het douchegebouw loop om mijn tanden te poetsen, gaat automatisch het licht aan. Ik ben niet gelovig maar toch bedank ik de hogere macht voor deze plek. 🙏

Ik slaap goed en word fris wakker. Toch weer eerst douchen, I love it, en dan ontbijten aan de picknick tafel. Mike kijkt wat sip en geeft aan dat we 1 picknick tafel maar beter niet kunnen gebruiken. Ik zie iets op de tafel liggen onder de mieren. Het blijkt de gekko zonder staart te zijn. En hij heeft nu ook geen hoofd meer. De natuur kan bruut zijn. Arme gekko!! 🙁 

We rijden naar het dorpje Onslow waar ongeveer 600 mensen wonen. Onderweg zien we weer ontzettend veel thermieten bergen. Bijzondere bergen kunnen die kleine beestjes toch maken. Met een soort gangenstelsel met een natuurlijke airco system. Soms lijken die bergen net op mensen, een grote vrouw met een enorme voorgevel bv haha!! Zie fotos!! 

De meeste huizen in Onslow zijn bezit van de zoutcompany. Zodra je daar gaat werken mag je er gratis in wonen. Alleen gas, licht, water kosten. Het werk is zwaar maar afwisselend. 7 dagdiensten, 7 nachtdiensten en dan 7 dagen vrij. Grote vrachtwagens laden dag en nacht zout in grote schepen die via de zee naar diverse landen varen. Mark, de vriend van Jacky werkt in de zoutmijn maar omdat hij al wat ouder is valt hem dat best zwaar. 

Jacky is heel blij ons te zien. Het huis ziet er knus en gezellig uit. We hebben een heerlijke logeerkamer en Jacky heeft voor het avond eten lekkere wraps gemaakt. In de avond komt ook de vriendin van Jacky, Karen. Natuurlijk vloeit er weer genoeg alcohol en Mike neemt het er gezellig van. We maken plannen voor het gala en Jacky trekt haar hele accessoireskast open. Kettingen, lange handschoenen en sjaaltjes worden op tafel gegooid. Ze draait zelfs jaren 30 muziek om in de stemming te komen. 🧤📿🎶

Jacky vind het erg om te horen dat mijn gezondheid niet ok is. Ze heeft zelfgemaakte weed olie. Misschien helpt het voor het slapen. Ik vind het heel lief en wil alles proberen Natuurlijk. Maar lauwe olijfolie met smaakje vind ik echt heel vies. Mijn maag raakt er een beetje van slag van. Bleeeeh!! En ik heb niet het idee dat het iets doet. Maar ik wil niet onbeleeft zijn. 😝

De volgende dag is het zaterdag en gala dag. Ik heb in de middag nog even geslapen. Hopelijk helpt dat iets. Jacky heeft allemaal lekkere hapjes gemaakt en een soort Martini cocktails. Voor mij heeft ze 1 milde versie gemaakt. Lief!!  Karen en haar man komen ook en ik geniet van de gezelligheid. Opgedoft en aangekleed als ware jaren 30 people vertrekken we met een busje naar het feest. Binnen zijn enorm veel mensen en iedereen heeft enorm zijn best gedaan om er zo creatief mogelijk uit te zien. Het is een feest om naar te kijken. Er speelt een guitarist op het podium met lekkere meezing muziek. Er zijn weinig echte feesten in het kleine mijn dorpje dus de sfeer is vrolijk en uitbundig. 🥳

Mike kijkt van alle cocktails al aardig glazig uit zijn ogen. Maar hij besteld vrolijk het ene biertje na het andere. Er zijn overal lekkere luxe hapjes en er is ook een buiten plek waar het wat koeler is. Ik vermaak me best voor een tijdje. Maar veel mensen zijn nieuwsgierig wie ik ben en willen een praatje maken. Iedereen kent elkaar natuurlijk in dit dorp. Maar het praten in een luide omgeving kost me veel energie. Uit eindelijk ben ik moe en speelt mijn hoofd me weer parten. Ik wil naar huis maar op Mike hoef ik niet meer te rekenen. 🥴 

Mark voelt het lijkt wel aan en hij loopt met me mee naar hun huis. Hij moet de volgende ochtend weer vroeg zijn bed uit om te werken dus hem komt het ook goed uit. Hij is heel bezorgd om me en dat vind ik lief. 

De volgende ochtend aan het ontbijt hoor ik alle anecdotes over een dronken Mike en hoe grappig Jacky dat vond. Ik niet, maar dat hou ik maar voor me. Jacky neemt ons die zondag mee in haar auto om de omgeving van Onslow te laten zien. De mooie rivier met zwarte zwanen en pelicanen en het oude Onslow van vroeger wat nu een ruine is. Er staat een oude gevangenis met info over vroeger. Erg interessant!! En natuurlijk verteld Jacky alles over de zout industrie. Bij een zoutlake vind Mike een grote zoutkristal om een tak gewikkeld. Het lijkt net op een grote echte kristal. En natuurlijk neemt Mike het mee. 😄

Weer thuis ben ik raar duizelig!! Misschien de hitte of de weedolie? Ik ga na de lunch maar even naar bed. Ik slaap tot het avond eten. Ik wist niet dat mijn lijf zo moe was. Jacky heeft weer een heerlijke maaltijd gemaakt en ik voel me rijk en gezegend met zulke lieve mensen om me heen. In de avond komt Karen ook nog even om afscheid te nemen.  Konden jullie maar langer blijven, zegt ze. Maar dat gaat jammergenoeg niet. Morgen gaan we weer on the road. Via mooie plekjes naar Perth!! 🌄☀️