Paasweekend maar geen eitjes zoeken.....

Zaterdag 11 april 

11 uur staat Mike weer bij woolworth te wachten. Met zijn Aussie hoed, shorts en big smile!! Ook dit keer moeten we eerst weer wat afleveren bij Leigh,  een oudere vriendin van 60 van Mike. En daarna gaan we weer op klus bij Rupert! Mike grapt dat het wel op de film groundhog day lijkt. Omdat we steeds hetzelfde doen. En ik dacht......neeeee!! Ik heb echt een hekel aan die film. (Ja he mees) Ik heb iets met tijd en dat moet in mijn hoofd chronologisch blijven. Ach ja,  zo heeft iedereen zijn tik. Zo eet ik ook alleen mijn yoghurt met een plastic lepeltje!! Weten ook alleen insiders........nu dus niet meer haha!! Maar goed, al die dingen zeg ik natuurlijk niet tegen Mike!! Hij gaat er vast zelf wel achter komen wie ik ben,  met al mijn gewoontes en energiestralingen waardoor apparaten uitvallen. 😜🤣

We leveren een soort trainingsbal (schoon getanisyserd) af bij Leigh die niet thuis is en rijden dan door naar Rupert. Een warme lieve oude man van 92 die nu alleen is omdat zijn vrouw June in het ziekenhuis ligt. Ze is weken terug gevallen op een boottocht naar Tasmanië!! Ze heeft toen verschillende botjes in haar nek gebroken en ligt nu al weken in een brace in het ziekenhuis!! Ze heeft het mentaal erg zwaar en Rupert, zo alleen in zijn grote huis ook. 

Hij is blij met ons bezoek en hulp. Mike gaat aan de slag met een waterpijp die vervangen moet worden vanaf een goot. En ik maak de schuur vrij van zaagsel en daarna water ik de planten......nou ja dat probeer ik!! In iedere hoek van de prachtige paradijs tuin hangt een uitrolbare slang. Je trekt de hele slang eruit en dan ga je aan de slag. Dat neemt best veel tijd in beslag want echt overal rondom het huis is het een oase van planten en bloemen. Echt zo ontzettend mooi!!zie foto's.  Ik voel me gezegend dat ik in deze tuin mag zijn.

En juist op het moment dat ik de grote bananenboom bewonder vliegt het handvat van de slang af en sproeit al het water overal en vooral op mij. In een mum van tijd ben ik kletsnat en nog proberen mijn hersenen te ordenen wat er gebeurt en wat ik moet doen. Stom als ik ben probeer ik de de sproeikop weer op de slang te krijgen. Maar dat geeft alleen nog maar meer water en ellende. Uit pure wanhoop schreeuw ik om hulp........En Rupert en Mike liggen natuurlijk dubbel van het lachen om een kletsnatte Wendy die vecht met een waterslang met een eigen wil. Rupert draait de kraan dicht.......eh oh ja, slim!! Had ik ook makkelijk kunnen bedenken hoor!! Gelukkig is het bloedheet weer en is deze verfrissing eigenlijk wel lekker! En nee......daar is geen foto van. Wel van mij met Mike zijn hoed op en nog beetje nat pak en bloem van Rupert. Hij geeft me iedere keer een bloem uit zijn tuin voor in mijn haar. Zie foto. 

Eind van de middag drinken we nog koffie op het terras en nemen we afscheid van Rupert. We komen maandag terug voor nog wat klusjes en dan gaat Mike ook de buren Dave en Ann nog helpen. Die zijn van het huis met het zwembad!! Morgen is klusvrij samen zijn dag. Mike neemt me mee uit eten. In covid tijd moet je creatief zijn dus rijden we naar de haven waar een fish en chips kraam open is. Daar besteld Mike de heerlijkste vis zoals gamba's op een stokje en nog veel meer. Ik heb echt honger zeg. Bij de kraam zelf kunnen we nergens zitten. Alles is afgezet met crime linten. Ook het bankje heeft kruizen om de afstand aan te geven tussen mensen. Zie foto. We besluiten bij een leegstaand terras van een restaurant  te gaan zitten. Echt niemand te bekennen!! We kijken naar de boten en Mike verteld zijn bijzondere verhaal van de Duyfken!! Die heeft hier dus maanden gelegen. 

Ik ben wat doezelig aan het worden en Mike stelt voor om al het kluszweet van ons af te zwemmen in de zee. Goed plan!! Het water voelt best warm en al snel is daar ook weer die prachtige ondergaande zon. Blijft mooi!! Bij de truck nemen we nog een wijntje en dan gaan we op zoek naar een camping plek. Dat blijkt nog niet mee te vallen. We onderzoeken vele mogelijkheden maar het is het allemaal net niet. En bijna hebben we ook nog een aanrijding door een gek die probeert in te halen. Koplampen recht op ons af. We zijn alle twee even een paar minuten stil. Dat was close!! Daarna tellen we onze gezamenlijke engelen die we nog over hebben en besluiten dat dat er nog best veel zijn. Gelukkig maar!! 

Na bijna ook nog in een net te zijn gereden van de politie besluit Mike dat het welletjes is. We rijden naar een vriend van hem die een groot huis heeft in een enorm park. Daar voor de deur parkeren we en kunnen we eindelijk slapen.......Nadat ik natuurlijk eerst nog 100x moet plassen. Gelukkig donker en veel bomen. Dat was het waarom ik kamperen niet echt geweldig vind. Maar wel avontuurlijk. En nu hebben we geen andere optie!! Covid closure!! 

Wordt again vervolgd haha.......!!