More Broome stories oktober 2022

Wat reageert iedereen lief op mijn verhalen!! Dat steunt me enorm. Dank jullie wel. Het kost beetje veel tijd om iedereen persoonlijk te bedanken maar lees al de reacties met een warm hart!! ♥️

Verder met het Broome verhaal!! Poeh, net als ik aan jona net schreef, reizen is een hele roller-coaster van veel dingen. Het is je continu aanpassen aan alle verschillende omstandigheden die op je af komen. Je weet nooit wat de volgende dag je gaat brengen. En al meer dan 4 jaar vond ik dat geweldig. Het kon niet gek genoeg. En nu ben ik moe. Emotioneel. Ziek en uitgeblust. Misschien een burn out. Ben ik depressief? Voelt dat zo? Ik weet het niet. 

Bij Tony en Ann probeer ik evengoed nog vrolijk te zijn. Nog steeds wil ik iedereen om me heen niet teleurstellen. Ze voelen natuurlijk ook wel aan dat het afscheid jona, mobiel verhaal en long covid me niet echt vrolijk maken. En mensen willen graag dingen voor je oplossen, je weer happy maken. Dus ze organiseren een picknick voor nog een avond staircase to the moon. Zodat ze ook zelf nog de kans hebben om daar van te genieten. En Mike geeft aan me morgen mee te nemen naar een prachtig strand om daar met zijn 2e te kamperen voor een paar dagen. Tony en Ann vinden het een goed idee. Even met zijn 2e eropuit. Ja tuurlijk jongens.......goed idee!! Ik sjok wel mee met alles. Alternatief is de snikhete slaap kamer. Ook geen optie!! 

De picknick is gezellig ook al ben ik wat stil. Omdat mijn spieren, vooral tussen mijn schouderbladen, pijnlijk zijn, valt het niet mee om op de grond te zitten op een kleedje. Ik ga dan ook vaak verzitten. Ann heeft gelukkig hetzelfde en samen hebben we even een klaagmomentje. Soms helpt dat meer dan paracetamol. Mike en Tony hebben hun gitaren mee en zingen liedjes over de maan. Mike heeft ooit een nummer geschreven "back-door to the moon ". Nu heel toepasselijk. 🌜 

Muziek trekt mensen en al snel hebben we bewonderaars. 1 jong meisje is nogal enthousiast en komt bij ons op het kleed zitten. Ze zingt luid mee en ratelt haar life story to us. Ze neemt zelfs wat eten van onze picknick. Ze rookt en drinkt er lustig op los en ik schuif iets verder van haar weg. Ook Ann zie ik wat geirriteerd kijken. Ze stelt zich voor als Kenzy en wil van allemaal onze namen weten. We krijgen daarbij een stevige maar in mijn ogen niet gewenste knuffel. Ik heb geen zin in deze hoge energie. Maar Mike vindt haar aandacht geweldig. Hij speelt lied na lied. Maar gelukkig is Ann het ook zat en begint demonstratief op te ruimen. Vrouwen kunnen non verbaal heel goed iets duidelijk maken. Tony snapt het gelijk en helpt mee. Mike.....is Mike. Snapt niet waarom we nu al weg willen. En Kenzy blijft zeuren om another song. 

Ann en ik lopen gewoon naar de auto. Enough is enough!! Terug in het huis kruip ik snel mijn bed in. Dag heeft lang genoeg geduurd. 

Volgende dag vertrekken Mike en ik naar een strand genaamd quandong beach, vlakbij Broome. Er zijn heel veel bomen rondom het strand en in het water veel rotsen. Niet handig voor zwemmen. We parkeren zoveel mogelijk onder de bomen voor wat shadow met uitzicht op zee. Eigelijk staan we op het strand geparkeerd. Het is iedere dag tegen de 30 graden aan. De warmte maakt me nog suffer dan ik al ben. Ik doe alles in een soort vertraging. Mijn armen en benen voelen heel zwaar aan. Mike maakt snel onze kampeerplek in orde. En hij bevestigd aan een boom een muskieten net zodat ik daar onder kan liggen chillen. Lief bedoeld!! Maar niet fijn voor mijn rug. 

Het strand is rustig. Weinig mensen maar ook geen voorzieningen. Geen wc, douche, niks. 

Mike wil zwemmen om wat af te koelen en ik poedel wat. Het is vloed en de rotsen nu onzichtbaar. Als het eb is zie je pas hoe gevaarlijk het is om er te zwemmen. Het is zalm seizoen en je ziet de zalmen letterlijk uit het water springen. Hun zilveren schubben glinsteren in het zonlicht. Ik geniet in een soort waas van dit prachtige spektakel. We blijven alert op krokodillen. Er word overal voor gewaarschuwd. Ik ben een makkelijke prooi want wegrennen is er niet bij.

Als we in de schemer op campingstoeltjes genieten van de ondergaande zon, horen we van alles om ons heen. Wat blijkt, duizenden kleine heremiet kreeftjes scharrelen om ons heen. Met grote ogen kijk ik naar dit spektakel. Wat een grappige beestjes. Ze hebben het superdruk en trekken zich niks van ons aan. Ik vind deze afleiding heerlijk. Het is alleen lastig om in het donker naar de landcruiser te lopen. Ik wil absoluut niet op ze gaan staan. 🦀

De volgende ochtend kom ik maar moeizaam op gang. Maar lang in de landcruiser blijven liggen is ook geen optie. Want al snel kookt de zon je er wel uit. Ik blijk gisteren toch niet genoeg muggespul opgedaan te hebben. Ik ben behoorlijk gestoken en vooral rondom mijn enkels. Het ziet er rood en gezwollen uit. Mike wil een strandwandeling maken en ik hoop dat wat beweging me goed doet. We weten ondertussen waar weinig rotsen in het water zijn en het lauwe water van de zee doet me goed. Even de hitte uit mijn lijf en vooral mijn hoofd. Ik knoop een natte koude doek om mijn hoofd en dat helpt wat tegen de hoofdpijn. Verder doe ik niet veel. Mike scharelt wat om me heen en heeft een begin gemaakt van een nieuwe song. Under the quandong tree. Tot ook deze dag weer eindigt met de heremietkreeftjes en een prachtige sterrenhemel. 

Ik check nog even de telefoon van Mike en zie via messenger dat een vroegere vriendin is overleden. Ik schrik erg en gelijk komen er beelden van vroeger naar boven. Zoveel herinneringen. Ze had ernstige reuma en iedere dag pijn. Ik moet huilen. Het leven is soms zo oneerlijk. Als ik haar leven zo na ga mag ik zeker niet klagen. En ik probeer echt om er iedere dag wat moois van te maken. En nu helemaal, voor jou Connie. 🦋🌸

Even korte update!! Ik heb de afgelopen week met Mike op een huis gepast in Toodyay van matt en jenn. De totale rust heeft me enorm goed gedaan. Ik ben nog niet beter maar voel me wel veel beter dan daarvoor. Mike heeft zijn best gedaan om voor me te zorgen. We gaan nog even paar dagen naar de ouders van Mike zonder WiFi. Dus ik ben vanaf morgen tot zondagavond niet bereikbaar. Daarna ben ik weer op mijn oude stekkie bij Melissa. Ik hoop dan in een paar weken mijn blog helemaal te hebben bijgewerkt. En daarna......wie zal het zeggen!! 🤩

Knuffels van mij 😘