Mei, Stilstaan bij......

Het is vreemd maar eigenlijk zou ik nu meer tijd moeten hebben omdat de kinderen naar school gaan maar op de 1 of andere manier ren ik achter de feiten aan en heb ik tijd tekort. Maar als ik dan weer een blik op mezelf werp, zie ik ook bepaalde karaktertrekken die vast heel mooi en nobel zijn maar veel tijd kosten. Ik wil namelijk alles goed doen. bv in het huishouden. Geen half werk en alle haren moeten wel uit de badkamer verdwenen zijn.  Waarom?? Ze zullen me gerust geen standje geven. En als ze dat wel doen, is dat erg dan? Ook wil ik iedereen via de app berichtjes sturen. Iedereen een goed gevoel geven, laten weten dat ik aan ze denk. Dat ik niemand vergeet en dat ik, ook al ben ik ver weg,  toch van iedereen blijf houden. 

Het lukt me niet. Tijdens het schoonmaken en poetsen denk ik aan degene die jarig is en dat ik die zeker nog moet appen .  Tijdens het appen denk ik aan de was die ik nog moet ophangen, anders is die niet droog voor dat ik de kinderen moet ophalen. Wat maakt dat ik overal aan wil voldoen. Misschien nog steeds een diep gewortelde angst voor kritiek. Dat lief gevonden worden makkelijker is dan kritiek of afwijzing doorstaan. Intressante patronen die we onszelf aandoen. Ik ben uit alle patronen gestapt in mijn leven. Ik heb alles opgegeven, mijn baan, huis, man en alle zekerheden. Wat het meest tegenhoud in leven is angst. Maar dat is wel iets wat ik heb overwonnen.  Ik heb geen angst om voluit te leven. Ik weet nu al dat ik geen spijt zal hebben van iets als mijn tijd is gekomen. Ik blijf leren, iedere dag. Niemand weet wat morgen zal brengen. Niks is zeker. Alles kan zomaar ineens veranderen. En daarom heb ik ook veel gedacht aan mijn lieve vriend Igor. Zijn moeder is afgelopen week overleden. Bij dit soort berichten gebeurt er iets van binnen. Je staat stil bij de vergankelijkheid van het leven. Dat alles hier op aarde er maar voor even is. Van de kleinste mier tot de rijkste koning. Wat belangrijk is,  is lief zijn voor elkaar en voor jezelf. En wat zou ik je nou ontzettend graag een knuffel willen geven lieverd!! Onze band is heel speciaal en daar veranderd afstand en tijd niks aan. ♥️

Ook denk ik veel aan John. Hij is vandaag jarig en verjaardagen vieren zonder elkaar is nog niet voorgekomen. Dus dat is nu even raar. We hebben zoveel met elkaar meegemaakt en gedeeld. John is degene die mij kent als geen ander. Ik heb zoveel liefde van hem gekregen en zoveel van hem geleerd. Hij oordeeld niet En hij bezit een lieve kracht die ik ontzettend bewonder en waar ik onuitputtelijke steun nog steeds van krijg. We hebben elkaar in liefde losgelaten om verder te groeien. Te leren en oude patronen te doorbreken. Maar ik mis hem nog steeds. Het is dapper om te durven loslaten maar dat betekent niet dat het geen pijn doet. 

Lieve lieve John, gefeliciteerd met je verjaardag!! En ik ben iedere dag blij met jou in mijn leven. Ik wens je een lieve gezellige dag toe met ook veel humor!! Lachen is gezond en maakt alles vaak ook wat lichter. Geef mees en Jona knuffels van mij en heb met elkaar een onvergetelijke dag. En ik hoor graag hoe het was.♥️🎂😘🎉🎈🎁

Een beetje een andere blog dan jullie gewend zijn, maar omdat dit ook een soort dagboek is, zullen jullie af en toe ook mijn reflectie op het leven moeten lezen. 

En niet vergeten......ik denk aan jullie allemaal!! 💋💋💋