Madonna met haar kind!!

Dinsdag 1 december 

Ik heb me opgegeven voor een workshop pastelkrijt tekening maken. Madonna met haar kind. Nou ben ik niet religieus aangelegd. Maar ik vind, thuiszitten kan altijd nog. Het is op een avond in de Steiner school. En gratis want ons ben zunig!! Ben nog steeds aan het sparen voor mijn terugvlucht van mijn tekorten. 🙈 Dus mocht iemand de behoefte hebben om wat te doneren voor het lezen van mijn blog. 🙃 Er was een grote opkomst verwacht maar toen ik klas 1 binnenliep zag ik maar 5 mensen zitten in een kring op kleine houten ongemakkelijke Steiner vrije school stoeltjes. Iedereen lacht lief naar me en ik ga ergens zitten. Uit beleefdheid laat ik 1 plaats vrij tussen mij en iemand anders. Ook gelijk goed voor corona. Al speelt dat hier helemaal niet meer. 

Ik probeer uit te vogelen wie de cursus geeft. Wie is de mol......Maar ik kom er niet achter. Er komen nog 2 mensen en dan vind ik zelf dat we wel kunnen beginnen. Dan moet je maar op tijd komen. Maar dat zeg ik natuurlijk niet. En dat is ook niet de antroposofische gedachte. Braaf blijf ik zitten op het veel te kleine stoeltje. Uiteindelijk staat de mol op. Een oudere dame geeft aan dat we gaan beginnen. He he!! Ze vraagt om even stil te staan bij de houding van de Madonna en haar baby. En braaf wiegt iedereen een onzichtbare baby in zijn armen. Daarna gaan we naar een grote tafel waar alles al klaar staat. Het papier met tape aan de randjes en de krijtjes, watjes, oorwattentipdingen(vergeet altijd hoe ze heten, maar heb altijd wel de neiging om mijn oor ermee schoon te maken. Lekker gevoel, ook al zegt iedereen dat het slecht is) , stanleymes en dat was het wel. 

De workshop vrouw (ze heeft zichzelf niet voorgesteld) heeft een zachte en wat slaapverwekkende stem. Maar misschien is dat bewust om in een Madonna sfeer te blijven. We beginnen met het tekenen van een soort blauw ei. Alleen de omranding. Zij laat zien wat de bedoeling is en daarna volgen wij. Iedereen om me heen heeft beginangst. Bang om het te verprutsen. Maar op de een of andere manier heb ik daar totaal geen last van. Het gaat mij om de ervaring en niet om het eindresultaat. En nu voel ik de vruchten van wat ik nu zo lang tegen mezelf zeg. We zijn hier op aarde om zoveel mogelijk te leren en fouten maken mag. En natuurlijk ook ondertussen te genieten, te lachen, te ontspannen en liefde te geven en ontvangen. 😍

BIj de verdere vorming van de Madonna zit ik heerlijk te fröbelen. Met het mesje wat van het krijt afschrapen en dan je watje erin dopen. En lekker klooien. En verhip het lijkt ook nog. Ik ben als eerste klaar. Iedereen om me heen is nog druk bezig om het meer perfect te maken. Ik loop naar buiten voor een laag lak en dan mag ik voorzichtig de plakrandjes eraf trekken. Onder 1 rand zit een scheurtje in het papier. De vrouw ziet het en ik zie even wat paniek in haar ogen. Ze probeert het met haar vingers wat te verbeteren en komt met allemaal opties aan. Maar ook nu weer wil ik de scheur houden. Ik heb waarschijnlijk niet voor niks dit papier gekozen en de scheur staat voor mij dat niks perfect is. En mijn Madonna mag best een scheur hebben. Het staat symbool voor wat ik op dit moment belangrijk vind. 

We leggen allemaal onze tekeningen op de grond en dan worden ze door iedereen gekeurd en mooi gevonden. We bedanken de vrouw en lopen daarna het klaslokaal weer uit. Dat was het dan!! Het is altijd grappig dat je automatisch in je hoofd een soort voorstelling maakt van hoe het zou gaan. En dat klopte bij lange na niet.  Maar niet in een negatieve zin ofzo. Het was een heel ontspannen avondje!! En verbazing wekkend dat je een workshop kan geven zonder amper te praten. Dat is misschien een spiegel voor mezelf. Misschien praat ik teveel, wil ik teveel zeggen en is luisteren en voelen soms ook genoeg. Hmmm, weer wat geleerd!! 

Zie foto's en rarara.......welke is van mij!! 😆