Maandag 29 juni

Het begint al een beetje te wennen om te slapen in de bush. Je hoort de meest bijzondere vogelsoorten. En ik blijf nog even liggen om er naar te luisteren. Mike is alweer vol energie en na het ontbijt maken we een lange wandeling door de natuur. Beklimmen ook deze berg en genieten van het uitzicht. Alsof je alleen op de wereld bent. Niemand te zien. Prachtige stenen en rotsformaties.  En overal veel kangeroe poep, maar geen kangeroe te bekennen. Duizenden kangeroes in Australië en ik zie alleen dode langs de weg. Ach ja,  vakantie is nog maar net begonnen. 

We rijden al hobbelend dwars door het landschap terug naar de weg. Ik realiseer me heel goed dat ik dit alles niet zou hebben kunnen zien zonder Mike met de landcruiser. Je hebt een aussie gids nodig en een 4 Wheel drive auto. De wegen kunnen zo ruig zijn dat gewone auto's erop stuk gaan. Een rondreis door een organisatie kost veel geld. Dat had ik al gezien dus ik ben heel dankbaar voor dit avontuur. Maar ook om iemand zoals Mike te ontmoeten. Een inspirerende man met een bijzondere levensstijl en daardoor soms anders naar dingen kijkt. We vullen elkaar daarin goed aan. We filosoferen graag over het leven, de aarde en de mensen. Hij heeft net als ik veel oog voor detail en wijst me op ieder klein bloempje of diertje. We zien vaak ook samen dieren of een gezicht in een vorm van een  rots of steen. We hebben daar samen veel lol om. Ook hebben we altijd wel een lied in ons hoofd als we een bepaald woord horen. 

We rijden via de Nothern highway richting Cue. In Cue hebben we een korte stop bij een café hotel waar Mike ooit heeft geslapen. We mogen even boven kijken. Mike heeft veel rondgereisd in Australië als een busker.  Dan speel je muziek voor geld. Als hij niet genoeg geld had dan nam hij diverse baantjes aan van afwasser in hotels tot werken in de mijnen. Hij vind het leuk om nu weer al die plaatsen terug te zien. 

We parkeren bij een haunted spookhuis om te lunchen. Het huis staat al jaren leeg en is jammergenoeg aan alle kanten afgesloten. Het was vroeger een sociëteit genaamd masonic lodge voor belangrijke mannen in pakken met sigaren. Mike heeft er ooit foto's gemaakt toen het leegstond maar al snel begaf zijn camera het en hij hoorde ook rare geluiden. Creepy!! Zie foto. Ik loop om het huis heen en probeer naar binnen te kijken. Wie weet zie ik iets bewegen, maar ook hier net als de kangeroes laat geen spook zich zien. 👻

Ook zien we in Cue ook blauwe geschilderde bomen. En ik heb ze meer gezien langs de weg. Soms met "r u ok" erop geschreven. Ik vraag Mike ernaar. Het aantal zelfmoorden in Australië is vrij hoog. Vooral onder mannen. Weinig banen, alcohol problematiek en niet kunnen voldoen aan wat de omgeving van je vraagt. De lange eindeloze wegen en weinig contact met je buren omdat die gewoon te ver weg wonen. Ik ben onder de indruk. Ik vind Australië zo prachtig maar snap ook wel de hardheid ervan. En in de zomer kan het verschrikkelijk warm zijn. Ook dat drijft mensen soms tot gekke daden. Ok, fijn om alvast te weten. De blauwe bomen staan symbool voor steun en liefde. En dat hulp zoeken belangrijk is. 🌳

We rijden naar meeketara. We halen de sleutel op van het huis van Jacky bij de barman van commercial hotel. Jacky is een vriendin van Mike.  Ze werkt de hele dag. Ze heeft een baan als soort maatschappelijk werkster voor de aboriginals. Er is veel armoede en daardoor vaak veel problemen. Criminaliteit en drugs en alcoholmisbruik. Jacky werkt vooral met aboriginals kinderen. Bij het hotel drinken we een lekker koud biertje en maken een praatje met de barman. Jacky is een graag geziene gast en hij hoopt dat we vanavond terugkomen om bv wat muziek te spelen. 

Het huis van Jacky is groot en ruim. Haar hond digit komt ons al begroeten. Een soort mix chiwawa. We rusten wat uit in de zithangmatten en bewonderen de prachtige schilderijen die overal in het huis hangen. Het zijn vooral schilderijen gemaakt door aboriginals. Als Jacky uiteindelijk komt blijkt ze een ontzettende leuke enthousiaste vrouw te zijn. Onder het genot van een wijntje verteld ze over haar zware baan. Er heerst zoveel armoede en drugsgebruik onder de aboriginals en de kinderen zijn de dupe. Ze laat ons de slaapkamer zien waar we mogen slapen en de badkamer. Daarna gaan we naar het hotel annex pub. 🍷

Daar eten we wat en ontmoeten Scott. Een charismatische man die priester blijkt te zijn. Dat had ik absoluut niet achter hem gezocht. Ik praat een tijd met hem en het blijkt een vrolijke, positieve man te zijn die midden in het leven staat en vooral niet oordeeld. Hij is vooral geïnteresseerd in mensen en hun verhalen. Mike haalt zijn gitaar tevoorschijn en ook al is het niet druk, het word zeer gewaardeerd door iedereen. Tony, een gast die uit Broome komt, blijkt ook te kunnen spelen en zingen. Hij is wat verlegen maar door Mike zijn enthousiasme komt hij ook steeds meer los. Mike en Tony wisselen nummers uit, want over paar weken gaan we naar Broome. Tony vind het leuk om ons dan weer te zien. 😎

Jacky moet de volgende dag weer werken dus het word niet laat. Bij haar huis nog een paar afzakkertjes bij een snel gemaakt vuur in de tuin. Daar bijt digit tot 2x Toe in Mike zijn enkel. Chiwawa's zijn soms wat beschermend naar hun baasje en Mike is soms wat druk. Niks ernstigs gelukkig, meer komisch. En Mike kan zo grappig reageren op dat soort momenten. In bed praten we nog even na en ook over Digit en zijn enkelhappen. En dan krijg ik zo'n vreselijke lachkick!! Ik kan niet meer stoppen met lachen. Waarschijnlijk wat emoties die eruit moeten. Je zou bijna denken dat ik drugs heb gebruikt ofzo, maar dat is niet het geval behalve dan de rode wijn. Ik heb in jaren niet zo verschrikkelijk gelachen. En ik vond het genant omdat Jacky het misschien kan horen. Alle huizen waar ik tot nu toe heb geslapen hebben geen bovenverdieping. Meeste huizen hebben alles beneden. Maar wat ik ook probeer, ik schiet steeds weer in de lach. Mike probeert me te helpen maar hij maakt het alleen maar erger. Uiteindelijk zorgt de pijn in mijn buik en de moeheid ervoor dat ik eindelijk kan gaan slapen. Maar zelfs nu ik dit typ moet ik weer lachen. Maf zeg!! 🤣

Ik typ dit allemaal terwijl mijn vakantie er natuurlijk al weer op zit. De meeste foto's zijn gemaakt met de telefoon van Mike. En we hebben natuurlijk oneindig veel foto's gemaakt. Teveel om jullie te vermoeien. Het is een uitzoekerij ook voor Mike om de beste foto's naar mij te sturen zodat ik ze kan gebruiken voor mijn reisblog. Dus waarschijnlijk zal ik af en toe een blog tussendoor schrijven met uitleg van de gestuurde foto's. Want soms zeggen foto's meer dan woorden. 🙋‍♀️😘