Maandag 1 februari lockdown perth

Maandag zijn Suzie en Aly alweer vroeg naar hun werk. Wij slapen wat uit en we maken er een rustig dagje van. In de avond koken wij voor de hard werkende mens en speelt Mike op de gitaar van Suzie. Daar word iedereen vrolijk van. 

Dinsdag horen we dat er ook grote bosbranden zijn rondom Toodyay. Mike houdt nauw contact met zijn ouders en het voelt allemaal wat onzeker en gespannen. Mike houdt zich goed maar hij maakt zich wel grote zorgen. Zijn ouders zijn in de 80 en het huis in Toodyay is hun alles. Ik steun hem waar ik kan. We pakken onze spullen in en we nemen een duik in de zee. Dat is altijd ontspannend!! We logeren die avond bij Jen en Mike. Jen en ik kunnen het goed met elkaar vinden. Zij komt uit New Mexico en heeft hier haar leven opgebouwd maar haar familie is nog in New Mexico. We kletsen zoals meiden dat doen over het leven, de liefde en mannen.🤪 En ondertussen zitten onze mannen op de veranda dronken te worden en having mentalk. Ik denk dat we beide zo'n avond even nodig hadden.🍻

De volgende ochtend zitten we met zijn 4e te luisteren naar het nieuws tijdens het ontbijt. Lockdown Perth, heftige bosbranden rondom Toodyay en cyclonen in het noorden. Mike zijn ouders zijn hun spullen aan het inpakken en hebben mijn koffer met paspoort al in de vluchtauto gelegd. Wat lief!! We blijven nog 1 nacht bij Jen en Mike en besluiten de donderdag toch een poging te wagen om richting Perth te reizen. 😷

Donderdagochtend worden we al vroeg gewekt door Meg. Een gehandicapte vrouw waar Jen 2 dagen in de week voor zorgt. Ze is 31 maar functioneert op een leeftijd van 3 jaar en is ook klein van lichaam. Ze vraagt veel aandacht maar ik heb gelijk een klik met haar. Ik mis gelijk Else. Het meest fantastische meisje waar ik samen met John al meer dan 10 jaar onze liefde aan geven. En zij aan ons. Ik word gelijk meegenomen in Meg haar enthousiaste en eerlijke energie. Mike moet eerst even wennen aan haar en de veranderde sfeer. Jen, ik en Meg zijn met elkaar in een voor ons begrijpbare wereld beland. Wij voelen aan wat voor Meg belangrijk is en Mike loopt er wat onwennig tussen. 

We hebben afgesproken met Suzie en Aly op een terras voor een laatste koffie voordat we afreizen richting perth. Jen en Meg gaan ook mee maar al snel blijkt dat dit voor vooral Suzie moeilijk is. Ze heeft zelf geen kinderen en vind het gedrag van Meg storend voor een gezellig samenzijn. Ik snap verstandelijk wat ze bedoeld maar emotioneel hoort Meg erbij en wil ik haar ook een leuke tijd geven. Ik kan me er gelukkig niet druk om maken. Ik ben mezelf en help Jen met Meg. Dat voelt op dat moment het beste. Ik kan niet iedereen happy maken, ook al wil ik dat als mens natuurlijk wel. 😍

We nemen afscheid en ik krijg de liefste, dikste knuffel van Meg en een dikke kus. En daarna is ze weer afgeleid door de eenden in de rivier. We rijden richting de big tree walk wat we de vorige keer al hebben gezien maar niet de grootste boom ever daar. Maar halverwege is er een politie roadblock. Gauw mondmasker voor .Ik met kerstbomen erop en Mike zijn Nederlandse haarband van koningsspelen jaren geleden. Het voelt alsof we een bank gaan beroven en ook al is er op dit moment misschien weinig te lachen, ik kan het niet helpen om in een lachstuip te belanden. 

Ik draai mijn raam naar beneden en probeer mijn lach in te houden. De politie agent is not amused!! Hij vraagt onze reden en Mike geeft aan dat we op weg zijn naar huis. De toeristische big tree reden laten we achterwege. Deze politie agent is heel serieus in zijn job en laat ons niet door. Hij verzoekt ons vriendelijk, nou ja vriendelijk, om richting perth te reizen via een andere route. Want deze route is de lockdown route. Ok......er is 1 iemand besmet die vast niet bij de big tree is geweest. We geven ons als ware bankrovers over aan de politie. We keren om!! 

Mike wil naar Ducksworth!! De vakantie villa van vrienden 500 km verderop. Eh....ok lets go!! We "beroven" nog ergens benzine, drinken en voedsel en vervolgen onze lange weg via sluipweggetjes naar Ducksworth. Ondertussen is het vuur rond Toodyay nog steeds niet geblust maar staat de wind gunstig voor het behouden van het huis van zijn ouders. 🏠

Doodmoe maar blij komen we in Ducksworth aan. We slapen in 1 van de vele slaapkamers. Morgen zien we wel weer verder!! 🤗