Mijn lieve ome Piet

En dan is er ineens slecht nieuws uit Nederland. Mijn oom is overleden. Die komt wel even binnen. Zeker als je zo ver weg zit en nu niet bij iedereen kan zijn om met elkaar het verdriet te delen. Hij was samen met mijn oom Bertus de vaderfiguur in mijn leven. Iemand die grapjes maakte en er altijd op de achtergrond voor me was. Het eerste wat altijd in me opkomt als ik aan mijn oom denk is dat hij me altijd Desi poep noemde. Wanneer hij daar mee begonnen is weet ik niet meer, en voor mijn gevoel doet hij dat al mijn hele leven. En hij zei het altijd vol liefde en dat gaf me best een speciaal gevoel.  Hij heeft me altijd het gevoel gegeven dat ik bij hem terecht kon. Een gevoelige lieverd die zijn mening over dingen niet altijd even tactisch gaf. Maar nooit iemand wilde kwetsen. Dat leverde altijd intressante gesprekken op bij omi, waar hij iedere zondag trouw kwam netjes aangekleed. Hij was altijd blij als John en ik ook kwamen. Want hij hield van gezelligheid. Hapje, drankje en mensen om hem heen. Hij kon zo trots vertellen over zijn kinderen en klein kinderen. En hij kon het nooit laten om mij een steek onder water te geven over mijn opvoeding.  "Ben je nou alweer een dag met ze weg geweest, jij bent ook gek hoor, zei hij dan". Hij meende het niet vervelend. Want onder die zin zat zoveel liefde. Dat heb ik altijd bij hem gevoeld. En zo zal ik ook altijd aan hem blijven denken. 

Het is mooi om stil te staan bij al die herinneringen. En dat zijn er gelukkig heel veel. Ik kan niet bij het afscheid zijn maar ik zal hier mijn eigen afscheid vorm geven en met heel mijn hart aan jullie allemaal denken. Gecondoleerd lieverds en sterkte met dit grote gemis. Sterkte ook met het vormgeven van een afscheid die bij hem past in deze corona tijd. Dat is dubbel zo moeilijk!! 

Hele dikke knuffels en ik hou van jullie!! Zorg goed voor elkaar en als er een mogelijkheid is dat ik toch op enige wijze bij het afscheid kan zijn (zoom, videocall etc) laat het me dan weten!! Mis jullie!!