Klein camping uitje. Mei 2023

De 2e week met Mahala zit er op. En het was deze week niet eenvoudig. Woensdags apte moeder vanaf haar mijnwerk dat ze ziek was geworden. Overgeven en diarree. En donderdag voelde ik me wat koortsig en vrijdag, ja hoor......Overgeven en diarree!! En ik moet zeggen met een kleintje om je heen van 2 jaar is dat best een uitdaging. 

Het enige wat ik wilde was in bed liggen. Ik heb me in tijden niet zo ziek gevoeld. Ik apte moeder Kimberlee en gaf aan dat ook ik nu ziek was. En gelukkig regelde ze vrienden die Mahala in de middag zouden ophalen. Daar kon ze blijven tot zondag. Gelukkig vond Mahala het leuk en intressant om uit logeren te gaan. Bed, bed.....dat is het enige waar ik aan kon denken. 

Gelukkig duurt deze ziekte maar een paar dagen. Maar mijn long covid verergerde wel weer. Mahala kwam blij terug van logeren maar wel met flinke snottebellen. Overal hangt ziekte in de lucht. En omdat mijn imuunsysteem zwak is kreeg ik een fikse verkoudheid er boven op. Maar ondanks dit alles ben ik na mijn week oppassen toch gaan kamperen met Mike in de landcruiser. 

Ik wil graag nog wat dingen zien voordat ik weer terug ga. Nou ja, terug......ik ga 14 Augustus eerst naar jona in Tokyo. En dan vliegen we na 2 weken samen terug naar nederland. Maar zover is het nog niet. Mike haalde me donderdag op en we rijden naar Toodyay. Zijn ouders zijn blij dat ze me weer zien en ook de kangeroes en de possum's. 😁

We pakken de landcruiser in en Mike heeft boodschappen gedaan en veel lekkers gekocht. Het weer rondom Perth is aan het veranderen. Het gaat langzaam naar winter. Overdag nog steeds 17, 18 graden met uitschieters van 20. Maar de avonden en nachten zijn fris. Soms maar 5 graden. En dat is een rare gewaarwording na bijna een heel jaar blote benen en nu toch echt een spijkerbroek aan. 

We rijden vrijdag eerst naar stockyard gully cave gelegen in national stockyard Park. We zouden eigelijk naar droverscave gaan maar Mike wilde zijn banden niet laten leeglopen. Omdat hij geen pomp heeft om ze weer op te pompen. En de weg erheen is een zandweg. Maar een cave is een cave. En ook deze cave was te vinden aan het eind van een zanderig pad. Maar omdat het flink geregend heeft was het goed begaanbaar. 

Halverwege komen we langs flinke bosbranden. Maar gecontroleerde branden om de vegitatie onder controle te houden en om juist grote bosbranden in de zomer te voorkomen. De aboriginals deden en doen dit al van ouds her. Zij weten een hoop over de natuur. En nu leren ook de australiers hier gebruik van te maken. Als we langsrijden voel ik de hitte van het vuur. Toch spannend, vuur zo dichtbij.

We parkeren de landcruiser en lopen het prachtige zandpad naar de ingang van de cave. De bomen aan weerzijde van het pad zijn oud en groen. Ik geniet enorm van dit soort natuur wandelingen. Bij de ingang van de cave hangen hoog bovenin bijenkorven. Maar zo hoog dat we er geen last van hebben. Met zaklampen lopen we de donkerte in. We schijnen in het rond en de stenen zijn prachtig. Aan plafond van de cave hangen druipgesteente. Een intressant natuur fenomeen. Er is verder niemand en ik voel me stiekem een soort ontdekkingsreiziger die voor het eerst deze cave gaat ontdekken haha!! 

Veel te snel naar mijn zin zijn we weer uit de cave. En na een natuurwandeling om de cave heen zijn we weer bij de landcruiser. Mike zoekt ergens een plekje om te kamperen in het Park. Het word al snel kouder en Mike maakt een kampvuur. Gelukkig mag dat nu het winter word. Ik heb na het eten marshmallows om te roosteren. En met een deken om me heen gewikkeld kijk ik innig tevreden naar de mooie sterrenhemel boven me. Al snotterend, dat wel. 

De volgende ochtend moet ik al vroeg plassen en ik zie zelfs een wit laagje ijs op onze kampeer spullen. Brrr, gauw weer naar binnen. Die dag breekt gelukkig de zon weer vrolijk door. We rijden naar een prachtig strand en ik kan het niet laten om lekker met mijn blote voeten langs het strand te lopen. Mike gaat zelfs zwemmen maar ik ben met mijn verkoudheid te moe. Dichtbij dit strand is een kleine nederzetting gebouwd met soort zee container huizen. Shacks genaamd. Schijnt dat je er geen huur voor hoeft te betalen. Maar het is nogal een besloten club die hier een shack heeft. Daar kom je als vreemde niet zomaar tussen. Die nacht kamperen we dicht bij het strand met uitzicht op wedge Island. Schijnt dat daar veel zeehonden wonen maar niet gezien. En ook de walvissen niet die hier vaak langs zwemmen.  M de ondergaande zon is weer magisch. Foto's spreken voor zich. 

De volgende dag rijden we naar de pinnacles. Een groot Park met bijzondere kalksteen formations. Het ontstaan van deze vreemde rotsen blijft een mystery. En dat maakt het nog intressanter om er rond te lopen en rijden. Sommige stenen lijken erg op......eh ja, nou kijk zelf maar. 😊 fotos zeggen meer dan woorden haha!! 

De laatste nacht kamperen we op een luxe camping ook weer naast een prachtig strand met helbauw water. Zo heerlijk om na 2 dagen warm te douchen. En alles is schoon en mooi. Er is zelfs een binnenzwembad en warm bubbelbad. Waar ik met mijn verkoudheid uren in heb gezeten. Wat een luxe!! 

Op de camping zijn veel kleine zwart wit vogeltjes genaamd willy wagtails. Ze lijken steeds te dansen omdat ze hun lange staartvleugel continu heen en weer bewegen. Zo grappig!! En ze zijn enorm Tam en eten uit je hand. Ik blijf heel lang op de grond zitten met wat muesli op mijn hand. En dat grappige vogeltje pikt het dapper uit mijn hand. Dat zijn voor mij mooie geluksmomentjes.😍

Het was geen grote kampeertour maar ik heb er toch van genoten. En maandag rijden we weer fris van het bubbelbad terug naar Toodyay. Bij de ouders van Mike. Daar blijven we tot zaterdag. Dan passen Mike en ik weer op de 2 katten in bayswater. Dit keer gaan Amelie en Hayden naar Bali. Ik reis woensdag dan weer naar Butler. Weer oppassen op kleine Mahala. En Mike blijft bij de katten. 🐈 

Ik had nog wel een souvenir meegenomen van het kamperen. Een gemene tick op mijn been. Hij heeft een spoor van beten op mijn lijf achtergelaten maar uiteindelijk heb ik hem gevonden. Tja, er zitten ook nadelen aa kamperen in the bush. 🪳🤨 Ook mijn long covid is jammergenoeg door al die ziektes weer erger geworden. Ben erg moe en veel hoofdpijn. Maar ik laat me er niet door uit het veld slaan. No way!! 💪

Liefs van mij!! 😘🥰