Kinderen weer naar school of toch niet.

Donderdag 19 maart 

Kinderen gaan vandaag weer proberen om naar school te gaan. Ze zijn absoluut niet ziek maar hoesten nog heel heel af en toe. Ik breng ze en haal ze weer op. Jammergenoeg weinig contact met mensen. Ik denk dat het ook te maken heeft met de corona. Mensen ontwijken elkaar toch een beetje. En zeker een vreemde uit het buitenland. Dat dringt denk ik nu wel door.

In de middag komt moeder zowaar op tijd uit haar werk en rijd ze met ons naar het strand. Zie foto's!! Ook hier borden opgepast voor slangen en ook bepaalde hekwerken in het water om haaien weg te houden. Dat is toch best bijzonder. Maar we gaan het water niet in. Het is toch eind van de middag en het weer koelt dan snel af. Kinderen spelen nog even en dan gaan we weer op huis aan. Ik probeer zo goed mogelijk op te letten hoe we rijden. Maar het is lastig om dat in 1x in mijn vermoeide hersenen op te slaan. 

De juf van school heeft ook bericht dat ze vind dat de kinderen nog steeds hoesten en dus morgen niet welkom zijn op school. Ok, ik snap het natuurlijk wel. Met het corona moet je extra voorzichtig zijn. Maar ik baal toch een beetje. School geeft mij sociale contacten en een praatje!! 

Vrijdag 20 maart 

Weer hele dag met de kinderen. Het word een gewoonte nu. Ik heb een ander park gevonden en ook vlakbij de bibliotheek. Daar maar lekker spelen en picknicken. Er is nog 1 moeder met baby en een meisje van 3 jaar. Dat meisje valt en komt ergens vast te zitten met haar voet. Ze huilt en roept om haar moeder. Die is druk met de baby. Normaal had ik allang geholpen maar nu is er toch die twijfel. Ik wil geen onrust saaien. Maar gelukkig komt daar een tuinman aan die de algemene tuinen onderhoud rondom de speelplaatsen. Hij was aan het grasmaaien en heeft handschoenen aan, en een soort masker voor het rondzwervend gras. In 1 tel is het meisje bevrijd en komt de moeder dankbaar aan rennen. De beschermde coronaman in pak held!! Ik vind het een bijzondere situatie!! 

Toch een vreemde wereld zo. Dat mijn hersenen dus nu al denken aan voorzichtigheid. Op zich goed natuurlijk. In de avond in mijn kamer bedenk ik wat ik morgen op mijn vrije dag wil doen. Eigenlijk ben ik best moe maar straks gaan dingen nog meer dicht en dan duurt het misschien weer heel lang voordat ik de kans krijg om dingen te bezichtigen!! Ik besluit naar rottnest island te gaan. Ik zet de wekker vroeg want ik ga met de bus eerst naar fremantle. Dat padje weet ik......tenminste 🤔😅🌼🚍

In bed denk ik na over een paar bijzondere opvoedkundige situaties die ik in het huis heb gezien. Vader heeft duidelijk het gezag en de kinderen luisteren dan ook braaf naar hem. Hij heeft afgelopen week ook 2 kadootjes meegenomen maar alleen voor mango. Een houten bouwpakket voor een hijskraan met verf erbij enzo en 2 dagen daarna een doos lego wat uiteindelijk een raceauto moet worden. Ik vraag aan mango waarom hij dat heeft gekregen en dan zegt hij dat hij zo van bouwen houd en dat dus nu met zijn vader kan doen. Ik wil bijna vragen aan manna of zij ook iets heeft gehad maar ik beheers me. Manna schijnt er niet onder te lijden. Ze speelt samen met mango met de race auto want sharing is caring!! Dat schetst toch weer een ander beeld over opvoeden. 

Het belang van gezond eten is hier in huis erg belangrijk. Moeder heeft een soort apparaat om verse groenten mee fijn te malen. Alle soorten denkbare groenten worden in grote hoeveelheden vermalen en in plastic zakken gestopt. Omdat ze veel werkt is dit best efficiënt en goedkoper dan kant en klaar. En je kan zelf beslissen wat je voor groenten erin wil doen. Ik zie alles voorbij komen,  van pumpkin tot paksoi!! Ga ik toch onthouden!! 

De kinderen eten meestal braaf hun rijst met groente op. Maar anders dreigt moeder wel even met maatregelen. Dan komt de government je hier weghalen omdat wij niet goed voor jullie zorgen. En dan word je opgesloten tot je goed gaat eten. Tja, ook weer een bijzondere opvoedkundige benadering!! Maar nogmaals,  ik hou me op de vlakte!! Behalve als ik natuurlijk mishandeling zie. Ik kon dat toch niet laten om te vragen aan mango. En het schijnt dat ze wel eens werden geslagen maar dat ouders dat nu niet meer doen. Ok, voor mij toch een teken om wel alert te blijven!! Maar tot nu toe zie ik drukke maar lieve ouders. Ze doen hun best, ieder op hun eigen manier. Lijkt mij best lastig ook van hun kant uit om continu een vreemde in je huis te hebben. Dat is qua privacy best een dingetje soms!! Ik merk wel dat ze respect voor me hebben en ook blij zijn dat ik er ben. Ze vragen ook vaak hoe het met me gaat!! Maar diepgaande, gezellige gesprekken hebben we niet echt. Weltrusten allemaal!! 😴