Kalbarri. July 2023

Heerlijk, we gaan naar Kalbarri, naar Tony en Ann. Het is een stuk warmer daar en ik verruil graag mijn koude camper waar ik in slaap in Toodyay voor dat kleine huisje waar ik zoveel tijd heb doorgebracht in January. Mike heeft boodschappen gedaan en de landcruiser volgepropt met allemaal lekkers. Hij kookt graag en ik moet zeggen, dat kan hij heel goed. 

Het is bijna een dag rijden dus we gaan vroeg op pad. Aan het eind van de dag als we Kalbarri binnenrijden worden we getrakteerd op een prachtige zonsondergang. Mike stopt snel de landcruiser en klimt boven op het dak om wat mooie foto's te maken. Onderweg naar het huis van Tony en Ann springen er al weer veel kangeroes overal rond. In australie moet je altijd heel alert zijn want ze springen zo voor je auto. 

Tony en Ann verwelkomen ons met open armen. En paddy komt ook blij naar me toe gerend. Hij herkend je duidelijk nog, zegt Ann. We eten en drinken op Mike zijn verjaardag maar we houden het kort want we zijn moe van de lange reis. Tony en Ann werken bijna iedere dag in hun nieuwe restaurant in het national natuur Park bij de skywalk. Maar wij vermaken ons wel. Zo fijn om weer terug te zijn. 

De volgende dag regent het de hele dag. Maar ik ben moe van de reis en mijn hoofd doet pijn dus een dagje binnen met een boek is prima. We boeken een Kano tocht door de rivier voor zaterdag. Op de avonden praten we bij met Tony en Ann. We genieten allemaal van de fijne gesprekken en de bijzondere band die er tussen ons is ontstaan. En dan is er altijd dat moment dat het over mij gaat, of ik niet in australie zou willen blijven, of en wanneer ik weer terug kom en dat ze me met alle liefde willen helpen met iets. 

Ik vind dat lastige vragen op dit moment en het maakt me ook steeds weer emotioneel. Ik hou van Australie. De prachtige natuur, zoveel dieren in het wild in je achtertuin, het weer ofcourse, de vriendelijke lieve mensen en de ruimte en energie om je heen. Het voelt altijd zwaar als ik weer terug ben in nederland. Iedereen woont dicht op elkaar en veel drukte om je heen. Maar nederland is mijn geboorteland, toch thuis. En natuurlijk mijn kinderen, moeder, zussie, family en lieve beste vriendin en alle andere vrienden en vriendinnen etc etc. Zoveel mensen die me door en door kennen en waar ik fijne herrineringen mee deel. Dat zou ik nooit meer kunnen opbouwen hier in Australie. 

Ik ben op de helft van mijn leven. En ik ben heel blij met mijn australische avontuur. En wat ik nu ga doen of in de toekomst ligt nog open. Ik heb nog geen plannen, geen doel. Waar ik me eerst op ga richten is mijn gezondheid. Daar hangt heel veel mee samen. Alles eigelijk!! Maar nu ben ik nog hier, net als Mike zijn song "now is here, I am happy about that!! 

We wandelen veel in Kalbarri alleen jammer van de teken. Door de kangeroes barst het ervan. 2x zag ik ze op mijn lijf kruipen, getver!! Dus het is steeds weer elkaar checken. En omgekeerde tape om onze enkels zodat ze niet naar boven kunnen klimmen. Taaie beesten zijn het. Mike zijn ouders hebben ooit een teek in een glazen pot gestopt voor 3 maanden zonder eten en drinken. Toen ze de pot opende liep hij er vrolijk uit. 😄

De kanotocht was fantastisch. Vanwege de winter geen grote groep. Een wat ouder australisch koppel en een hollands stel met hun 9 jarige zoon. Dat was voor mij een leuk moment om in het nederlands een kletspraatje te houden. We krijgen kort instructie van onze gids en hij deelt onze zwemvesten uit. Dan stappen we in een 4wheeldrive bus met de kano's op de aanhanger. We rijden in de vroege ochtend door de prachtige natuur met emu's en kangeroes overal om ons heen naar de rivier. Daar laden we de kano's uit.

Door de blue full moon en het warme ongewone weer is het water laag. Om de kano's in het water te krijgen waden we eerst door een laag modder. Heel zwaar om je benen er weer uit te trekken en in de Kano te klimmen. We hebben allemaal kano's waar je met 2 of 3 mensen in kan zitten. We peddelen eerst naar rechts en de gids geeft ons tijd mee wanneer we terug moeten komen. Het is zo rustgevend op het water. Bomen en mooie natuur aan beide kanten. En enorm veel soorten vogels. Tussen de bomen zie je hier en daar een wallaby. Zucht!! 

Terug bij de gids heeft hij voor ons een heerlijk ontbijt gemaakt. Eieren met spek, hashbrowns, bonen en toast. Echt Engels ontbijt!! Beetje zwaar op de maag om daarna weer de andere kant op te peddelen. Poeh!! En de kano's zijn niet van heel licht materiaal. Dus af en toe neem ik even rust en laat ik Mike al het werk doen haha!! Aan het eind wisselen we telefoon numbers uit voor foto's met ons mede peddelers. Mike en ik hadden onze telefoons voor de zekerheid thuisgelaten. 

De volgende dag heb ik weer een rustdag nodig voor mijn hoofd. Maar ik had het ervoor over. Maandag gaan we naar de skywalk restaurant waar Tony en Ann druk bezig zijn om iedereen van de heerlijkste koffie te voorzien. Het uitzicht is weer voortreffelijk. Tony geeft Mike een hengel als grap om alle afgewaaide petten en hoeden te vangen die over de rand zijn gewaaid!! Hij heeft veel bekijks!! 🤣 Tony laat trots de foto's zien van zijn Nanda aboriginal family die gemonteerd zijn op stenen aan de zijkant van het restaurant. Zelfs zijn moeder staat op 1 van de foto's. Met de vele verhalen erbij. 😀 Op de terugweg zien we een echidna (australische egel) langs de weg. Snel maak ik een foto en video van dit grappig beestje. 🦔

Dinsdag nog een lunch met elkaar bij Finley's. En ook ik neem een biertje. A rusty sailor ginger beer. Gember is vast gezond!! 😁 Om ons heen overal hagedissen met hele lange staarten. Blijft grappig om te zien. 🦎 Smiddags nog even naar buurvrouw Jacky. We wandelen door de prachtige tuin waar nu veel wildflowers hun mooie kleuren laten zien. Jacky plukt overal een takje van en maakt een lief wildflower boeketje voor me. Bij 1 bloem pakt ze mijn hand en schud de bloem boven mijn hand. Er valt wat lijkt op water op mijn hand. Ik kijk haar wat vreemd aan. Proef maar, zegt ze. Zonder er verder over na te denken lik ik het water van mijn hand. WAT!! super zoet. Het lijkt wel honing. Ze lacht en geeft aan dat haar bijen er dol op zijn. Nog steeds vol verbazing lopen we weer naar het hek. Dag lieve Jacky, ik zal het praten met jou zeker missen. Je bent een bijzondere lieve vrouw .💕

Veel te snel is het weer tijd om te gaan. Tony geeft me als kado een speciale Steen. De Steen is altijd in zijn Nanda aboriginal family gebleven en steeds doorgegeven. Hij komt uit Kalbarri waar Tony is opgegroeid en nu geeft hij hem aan mij. Many spirits in it en hij hoopt dat de Steen me geluk en vooral gezondheid zal brengen. Ik ben er stil van en tranen wellen op in mijn ogen. Wat een bijzonder kado!! Dankbaar geef ik Tony een warme knuffel. En ook Ann ofcourse!! Dag lieve vrienden, jullie blijven voor altijd in mijn hart. ♥️

Dit is voorlopig mijn laatste blog!! Maandag vlieg ik naar Tokyo waar ik samen met Jona ongetwijfeld weer nieuwe avonturen zal gaan beleven. Ik hou jullie op de hoogte!! 

Knuffels van mij 🙋‍♀️💋😘