Donderdag 2 juli aboriginals tekeningen

30 juli 2020 - Karijini National Park, Australië

We zijn al vroeg uit de veren omdat we van alles willen doen vandaag. In ieder geval deze prachtige gorge gaan ontdekken. Mike neemt zijn hamer mee want hij heeft gister al een glimp van mooie stenen gezien. In de gorge is het veel klimmen over rotsen. Maar ik vind dat alleen maar leuk. Het is wel lastig om de aboriginals tekeningen te zoeken. Hoe ziet zoiets eruit en waar moet je kijken. We maken foto's op grote rotsen en dan ineens zie ik iets op de zijkant van de gorge. Wauw, zou dat het zijn?? We worden allebei enthousiast want ineens zien we er heel veel. Daar zijn we al langsgekomen maar je hersenen kunnen dus niet alles opnemen.  Ik heb geen idee wat de tekeningen allemaal betekenen. Toch eens opzoeken op internet!! We maken veel foto's en na een lange klimwandeling besluiten we richting karijini te gaan. 🏞

Eh......waar is mijn hamer vraagt Mike. Ja, hoe moet ik dat weten. Dan verteld Mike dat de hamer een speciaal kado was van zijn vrienden en vooral om bier open te maken. Was een dure hamer. Ik zie lichtelijke paniek in Mike zijn ogen. Hij loopt hard terug naar alle plekken waar we zijn geweest. Geen hamer!! Ik blijf rustig en denk na. Dan ineens bedenk ik me dat we veel foto's hebben genomen. Terwijl Mike rondrent,  kijk ik alle foto's na om te zien wanneer hij de hamer voor het laatst had. En hij was degene die de 1e Aboriginal tekening heeft gefotografeerd. Waarschijnlijk heeft hij hem toen ergens neergelegd. Ik ga op dezelfde plek staan en bekijk vanuit welke hoek hij de foto heeft genomen. Ik kijk om me heen en daar in een boom hangt de hamer. Triomfantelijk laat ik zien waar de hamer is. Mike is verbaasd en noemt me zijn CIA girl. Forensic investication haha.....!! 🕵️‍♀️

Terug bij de landcruiser nemen we afscheid van Andrew en Diana. En dan op naar karijini voor nog meer gorge wonderen. We hadden ons online moeten aanmelden om te kunnen kamperen in karijini. Oeps, niet gedaan. Nou ja, we zien wel. Eerst parkeren we bij Dales gorge. Ik heb een foto gemaakt van de kaart van karijini. Het is een enorm groot national park. Dus we kunnen ook hier alleen maar aan sniffen. 

Dales gorge is waanzinnig!! Weer klimmen en klauteren dus maar wat een uitzichten en wat bijzonder dat er tussen die grote muren zoveel moois te zien is. Via een pad met veel bomen zien we mega veel vleermuizen hangen. Bijna niet te zien, maar Mike heeft het talent om dit soort dingen te spotten. Ik zie ook iets bijzonders. De wortels van een boom die lijken op twee kleine gevouwen handjes. Zie fotoUiteindelijk komen we bij een prachtig meer met een waterval!! Wauw, zo mooi. We trekken gauw onze kleren uit en ik zou bijna zeggen, we springen erin. Maar alleen Mike duikt gracieus in het water. Ok, ik geef het toe, ik ben geen held en het water is ijskoud. Ik bungel eerst wat met mijn voeten in het water. En ineens komen daar allemaal visjes op af en die beginnen aan mijn voeten te knabbelen. Ik geef een gil, meer om het vreemde gevoel, want het doet geen pijn. De omstanders moeten lachen. In Bali betaal je veel geld voor een visknabbel behandeling. Vooruit, ik probeer het nog eens. Maar Mike word ongeduldig dus ik raap al mijn moed bij elkaar en spring. Ik zwem snel naar de waterval en klim op de rotsen daar. Het water van de waterval is wel warm en geeft je ook een heerlijke massage. Luxe allemaal hoor. Even in mijn arm knijpen of ik droom. Nee, dit is allemaal echt. Net een filmset. 

We hebben geen foto's gemaakt omdat we bang waren dat alles nat zou worden. Ik trek alleen een lang hemd aan over mijn bikini,want het is toch warm. En waarschijnlijk worden we straks weer nat. Maar niet echt flateus voor de foto's zie ik later. En bepaalde plekken worden natuurlijk leuk nat van mijn bikini. Gelukkig maakt de omgeving veel goed. 🤪 

Al dat klimmen en klauteren maakt moe en hongerig. We besluiten op een camping veld te gaan staan en dan maar zien wat er gebeurd. We maken wat eten en dan kom ik erachter dat ik mijn vest ben vergeten, waarschijnlijk bij de waterval. Balen!! Want vooral in de avond vind ik mijn vest heel behaaglijk. Dan maar een trui van Mike. Na het eten komt er een ranger en tja nu moeten we bekennen dat we niet hebben geboekt. Het is niet zo'n aardige man en Mike geeft aan dat we dan wel weer weggaan. Maar omdat het al donker is, wil hij ons dat ook niet aandoen. We betalen hem alsnog contant en daar neemt hij gelukkig genoegen mee. 🤥

Bij een bezoekje aan de wc zie ik een blauwe gekko hagedis liggen. Hij is dood maar he.....waarom is hij blauw. Mike zegt dat hij waarschijnlijk in de emmer is gevallen met desinfecterende spul om de wc mee schoon te maken. Ach, arm dier!! Zie foto. Als ik mijn haar even later los maak van mijn knot, valt me op hoe zacht mijn haar is. Tjee,  zou dat door het gorge water komen. Dan wil ik wel wat liters meenemen haha....!! We kruipen op tijd in bed en de camping is gelukkig rustig. Iedereen is natuurlijk doodop van al dat klimmen en klauteren. 😴🏞🧗‍♀️

Foto’s