Donderdag 14 januari gemfield

We rijden na disapointment rock door naar een gemfield waar ofcourse nice steentjes zijn zoals agath en opal. Maar onderweg ziet Mike een boom die waarschijnlijk door bliksem is geraakt. Aan een dunne tak hangt een enorm boomgezwel. Je ziet wel meer gezwellen op  bomen vergroeid met de stam. Maar nu is het gezwel los van de boom en hangt daar los van de getroffen boom. Mike aarzeld geen seconde en draait de landcruiser. 😅

Hij klimt als een aap in de verbrande boom en duwt met zijn voet net zolang tegen het gezwel totdat het van de tak afbreekt. Het valt daarna precies beneden in de opening van de boom. Met wat schaafwonden hier en daar klimt Mike uit de boom. En met vereende kracht krijgen we het gevaarte op de grond. Er breekt een groot stuk af maar dat geeft niet. Mike bewonderd het grote brok boom. Hij heeft er al veel plannen mee. Hij wil het polijsten en er een prachtige schaal van maken. Met glinsterende ogen ziet hij het al helemaal voor zich. 😄

Maar......dit stuk hout weegt ongeveer 100 kilo. Mike wil het graag vastbinden op het dak maar ik kijk hem vertwijfeld aan. Ik ben niet sterk en ik wil geen blessures oplopen tijdens onze vakantie. Ik hoor Mike zijn hersenen kraken. Hoe krijgen we dit Fantastische stuk boom met ons mee. We binden het kleine stuk op het dak en markeren met een roze lint waar we het grote stuk hebben gevonden. Dan kunnen we er nog verder over nadenken. Toch iets teleurgesteld stapt Mike weer in de landcruiser. 🤔

Al die tijd verberg ik mijn gevoel van angst wat er kan gebeuren als Mike uit de boom zou zijn gedondert. Het was aardig hoog en het was nogal acrobatisch om het gezwel los te duwen. Ik wilde zijn pret niet verpesten met mijn waarschijnlijk vrouwelijke zorgen. Maar wat als........!! Ik kan geen landcruiser rijden. Waarschijnlijk geen ontvangst hier met mijn mobiel en de dichtstbijzijnde ziekenhuis is zeker een halve dag rijden. Ik vertel mijn zorgen wel maar veel begrip krijg ik niet. Het voelt waarschijnlijk anders als je hier bent opgegroeid.

Op dat soort momenten voel ik me wat alleen. In elke relatie zijn er momenten van onbegrip, man/vrouw verschillen en hoe anders je bent opgegroeid. We zitten 24 uur op elkaars lip en alhoewel ik denk dat we het aardig kunnen rooien met elkaar, normale irritaties zijn er zeker wel. Dan is er bij mij wel het besef dat ik niet even weg kan of naar een vriend of vriendin kan om stoom af te blazen. Mijn huis is de landcruiser. Ik besef ook weer dat ik niet graag afhankelijk ben van andere en dat ik graag mijn eigen gang ga. Maar ja,  alles is 1 groot leerproces. Ik kan hier niet wegvluchten voor emoties en zal ze met Mike moeten oplossen. Gelukkig is hij een geduldig lief persoon. ☺

We rijden naar de gemfields en zetten daar ons kamp op. Overal om ons heen zijn de mooiste stenen te vinden. Al snel zijn we allebei rond aan het snuffelen op zoek naar die ene mooie kleur agath. Werkt voor mij therapeutisch om al mijn emoties te ordenen. Het is aardig warm en wij zijn de enige mensen daar. Het is bijzonder dat zoveel moois voor het grijpen ligt. De gemfield grenst aan de goldfields. Er word nog steeds veel goud gevonden in australie en er zijn hier dan ook veel goudmijnen. En ook veel amateur goudzoekers die soms aardig wat vinden. Maar dan vaak niet meer kunnen stoppen met zoeken. De goudkoorts!! Beetje gelijk aan gokken. Je blijft hopen op de jackpot. 🎰

We slapen tussen de bergen stenen en bomen. In de landcruiser ofcourse. Het is soms wat lastig om in slaap te komen. Ik neem de dag door in mijn hoofd en voel me ook vies want in de bush is geen douche. Mike is al in diepe slaap terwijl ik luister naar alle geluiden van de nacht. Morgen gaan we naar Mike zijn amarald mine.