Dinsdag 21 juli

Op tijd uit de veren want om 10 uur moeten we uitchecken. Mike ruimt alles op en ik loop naar de dure camping voor onze was. Hopelijk hangt alles er nog. En jawel, schoon en droog. Heerlijk idee dat ik weer schone kleren heb om aan te trekken. Waar je al niet blij van word in de Bush. 😆

Na het uitchecken parkeren we de landcruiser ergens dichtbij het strand. Mike wil nog 1x Snorkelen. Ik besluit dit keer alleen een bril op te doen. Geen zin meer in hoestpartijen. En dan zie ik nu ook de meest prachtige vissen. Alsof je in een aquarium zwemt. Een enorm scala aan alle soorten vissen in alle kleuren. Ze zwemmen tussen het koraal. De regenboog vis vind ik het mooist. Ik zie ook een hele grote stingray met 2 lange slierten achter zich aan. Ik ben letterlijk stil van al dat moois. 🐡🐠🐟

Maar het is ook heel vermoeiend om steeds je adem in te houden. Dus na nog een paar rondjes zwemmen houden we het voor gezien. We gaan stiekem douchen bij de dure camping en halen daarna een warme pie bij het bakkertje. En dan weer.....on the road. 

We gaan nu richting Denham. Daar is sharkbay en monkey mia. In Denham verblijven we bij Jeff de ranger. En slapen we in zijn huis. Maar Australië blijft Australië,  dus eerst weer een stuk toeren. Eind middag zien we wel een camping maar we willen toch het liefst een plek voor onszelf. Uiteindelijk zien we een track en we volgen die een tijdje totdat we ver genoeg van de weg af zijn. Dan crossed Mike de wildernis in.......Hang on Honey!! Takken overal langs de ramen en ik word flink heen en weer geschud. Ik hou me vast aan de "jezusbar ".  Dat is een stang voor je waar je je als bijrijder aan kan vasthouden. En dat is soms echt nodig. 😅

We parkeren in een wat voelbare vreemde omgeving. De grond is hard en er zijn hier en daar wat struiken en bomen. Maar het meest opvallende zijn de vogels. Ze zingen met een vreemd xylofoon achtig geluid en wel met zo'n 5 tonen. Een metalic waterval. Zo noemt Mike het. We blijven gebiologeerd staan luisteren. Het is een behoorlijk kabaal in deze stille omgeving. We zoeken gauw hout en maken een kampvuur. Tijdens het zoeken stuit ik op een dode geit. Alleen botten. Maar toch krijg ik er de rillingen van. Later vind ik nog een half vergane geit. Waarschijnlijk Dingo's denkt Mike. We eten wraps met een vegetarisch goedje uit blik. Niet echt geweldig maar zo aan het eind van de trip is het goed om de voorraden wat op te maken. 

We kijken naar de sterren en luisteren naar die bijzondere vogels. Hopelijk gaan ze wel ooit slapen. Mike heeft nogal gevoelige oren en bij veel geluid kan hij niet slapen. maar.......de vogels hebben duracel. Ze blijven maar fluiten en xylofoon geluiden maken.  Ik heb er een klein filmpje van gemaakt maar het geluid is in het echt veel luider .

Als we uiteindelijk in de landcruiser liggen kijken we elkaar bang en verschrikt aan. Daar is weer dat rare metaalachtige piepgeluid. Het is nu heel hard en lijkt dwars door het dak te komen. Zelfs Mike snapt er niks van!! Met wat trillende benen gaan we naar buiten en Mike klimt dapper op de landcruiser terwijl ik wat licht schijn. Draad hengel is slap en er staat absoluut geen zuchtje wind. Tja, kan dus maar 1 ding zijn. Aliens!! Mike roept vanaf het dak dat ze mij eerst maar rectaal mogen onderzoeken. En bedankt Mike!!👽🤣 We hebben geen keus, dus duiken we de landcruiser weer in. Het geluid blijft ons tot op heden dwars zitten. We horen het nog een paar keer. Scary!! Die nacht zijn we beide wat gassig van de vegetarische wraps. Mike hoopt dat dat de aliens weg houd. Hij propt oordoppen in en we proberen te slapen. 

Maar voor ons allebei word het een wat onrustig nachtje. Deze track heeft iets niet fijns. Misschien voelen de vogels dat ook wel en blijven ze een waarschuwing afgeven. Ik blijf verschillende scenario's in mijn hoofd bedenken maar kom er niet achter. Dit is iets voor unsolved mysteries!! 🤔😱

Woensdag 22 juli 

We worden wat brak wakker en zijn allebei niet zo onszelf. Mike wil zo snel mogelijk weg van deze plek. Hij kan niet langer tegen het geluid van de vogels. We ontbijten snel en dan horen we ineens een geluid uit de plastic zak met afval komen. We zijn allebei moe en willen het eigenlijk niet weten. Ik besluit de dapperste te zijn en loop naar de plastic zak. Ik zie de zak bewegen dus er moet iets inzitten. Ik bedenk hoe ik in de plastic zak kan kijken zonder gevaar voor mezelf. Kan zo maar een alienslang inzitten. Op deze rare plek kun je alles verwachten. Voorzichtig kijk ik in de plastic zak en zie een mega grote mot. 

Wat doe jij nou weer in onze zak. Ga maar gauw weer vliegen!! En dan ruimen wij gauw onze spullen op voordat we worden ontvoerd. Go go go.......weg van deze plek!! 👿👽