Dag 2 Tokyo. Augustus 2033

Ik had de wekker gezet want ik moet om 10 uur uitchecken. Ik heb aardig geslapen gelukkig. Ik ga op zoek naar toilet en gezamelijke douche ruimte. De wc in Japan zijn in mijn ogen high tech. Met allemaal knopjes voor water, lucht en ja, wie zal het zeggen. Ik waag me niet aan al die knopjes. Ik heb al moeite om het gewone doorspoelknopje te vinden. Als je plast klinkt er een soort grappig water geluidje. Dat verbloemd je eigen gekletter of vallende plopjes. Zijn jappaners zo verlegen of is het juist om plas op te wekken. Wie zal het zeggen. Ik vind het wel rustgevend!! 😅

Dan loop ik naar het douchegedeelte waar je natuurlijk geen foto's mag maken. Een grote ruimte met aan de muren spiegels en daarvoor plastic krukjes. Het lijkt op een kaptafel gebeuren met zeep en shampoo netjes opgesteld. Maar er hangt ook een douche. Het is de bedoeling dat je op het krukje gaat zitten en je voor de Spiegel zittend gaat douchen, denk ik. Godzijdank ben ik alleen. Niet dat ik preuts ben, maar deze nieuwe manier van douchen moet ik me nog eigen maken. 

In dezelfde ruimte is ook een soort groot bad met weldadig warm water. Je zou er met 10 mensen in kunnen. Ik laat me er na het douchen dan ook dankbaar inzakken. Alle vermoeidheid valt weg. Wat heerlijk is dit voor mijn lijf. Na het japanse douche ritueel, kleed ik me aan,check uit en sjouw alles weer met me mee, de Hal in van het grote vliegveld. 

Jona komt om 1 uur dus ik heb alle tijd voor koffie ergens en ontbijt. Onderweg kom ik een toilet tegen voor honden. Voor hulp honden weliswaar, maar toch bijzonder. Ik kan de neiging bijna niet onderdrukken om de deur open te doen. Maar ik google het later. Wie nieuwsgierig is kan dat ook doen haha!! Ik loop langs grote televisies die typhoon Lan laten zien die behoorlijk wat schade heeft aangericht. Maar niet in Tokyo Gelukkig. Alhoewel er wel meer wind en regen is geeft Jona aan. Maar dat is wel lekker, want het is iedere dag ruim boven de 30 graden en erg drukkend warm. 🥵

Een restaurant is snel gevonden en in de etalage ligt al het eten uitgestald. Nep maar lijkt net echt. Maar ze gaan pas om 11 uur open. Vreemd voor een vliegveld. Als het eindelijk 11 uur is ga ik gauw naar binnen en kom er al snel achter dat Engels voor japaners niet hun sterktste kant is. De serveerster geeft me buigend wat water en een digital bestel ding. Oh ja, Japan is natuurlijk heel high tech met alles. 

Gelukkig is alles met plaatjes dus dat kan ik. Maar nergens koffie. Wel 100 soorten bier en wijn. Ik bestel wat rijst, salade en ik denk soep. Want een croissantje kan ik niet vinden. En dan zwaai ik maar met mijn arm in de lucht en vraag om coffee. Yes, dat kan ze wel regelen en verdomd, niet veel later heb ik koffie. Hallelujah!!

Maar dan kom de manager op me af en hij is niet blij. Hij wijst op mijn bestelling en begint een heel japans verhaal. Ik knik vriendelijk want ik heb geen idee wat die man zegt. Maar na veel wijzen en veel japans uitleg kom ik erachter dat ik alleen extra dingen heb besteld en dat ik nog een menu moet aanklikken. Maar zoveel honger heb ik nou ook weer niet. Dus klik ik gauw kroketjes aan. En de manager kan eindelijk weer lachen. Arme man!! 

Na het eten is het dan zover en kan ik Jona in mijn armen sluiten. Yeeeh, wat is dat heerlijk!! Voelt heel vertrouwd. Ze geeft me een treinkaart en dan kan de lange reis door tokyo met trein en metro beginnen. Het is voor mij een compleet wir war van roltrappen, vreemde tekens en nieuwe ervaringen. Ik volg Jona die moeiteloos haar weg vind. We gaan naar een appartement van een vriendin van jona. Zij is op vakantie in Africa. 🐘🦒

De hitte buiten is wennen. Het valt als een deken op je maar er staat inderdaad een kleine typhoon wind. Het appartement is Klein en knus. Hier blijven we tot zaterdag en dan gaan we met de bus naar hakuba. Daar is het rustiger en meer natuur. We doen wat boodschappen en alles is redelijk te betalen behalve fruit. Dat is echt heel duur. En alles is in die mooie japanse tekens. Ik ben in een vreemde nieuwe wereld beland. Maar koffie kan ik snel vinden. We eten in de avond in een Klein japans restaurant en dan op tijd naar bed. Jona heeft heel lief van alles voor me bedacht om te zien en te doen. Je bent tenslotte maar 1x in je leven in Tokyo mam!! And that is true!! 😊

Woensdag: Ik heb weer redelijk geslapen. Mijn lijf voelt wat beurs van al het koffers sjouwen, maar mijn hoofd valt mee. Jona neemt me mee naar de binnenstad van Tokyo. Wauw, overwhelming!! Wat een diversiteit aan winkels, mensen, cafes en noem maar op. Vooral de jongelui kleden zich heel apart. De Harajuku kleding stijl is afgeleid van Anime en Manga. Het is in ieder geval enorm kleurrijk en een lust om naar te kijken. Het breekt de sleur van de vrij streng en nette cultuur. 

Jona besteld een japanse bubbletea om te proeven en een crepe met kiwi en cream. iets te zoet voor mij allemaal maar ik wil alles proeven. Ik zie ineens ook een man staan met een otter op zijn schouder. Je mag ermee op de foto. Maar dat soort dingen vind ik erg zielig. Vlug lopen we door. Maar japaners zijn schijnbaar dol op dingen doen met dieren. Want overal zijn speciale cafes waar je met dieren mag interacten. Honden, katten, cavia's, konijnen, zeg het maar en je kunt het hier vinden. Het voelt als een overdreven entertainment culture!! 😆