Dag 2 bali February 2023

Dag 2 in Bali zouden we het anders aan gaan pakken. We wilde fietsen huren. En waar kun je dat beter vragen dan in het hotel. Yes bikes!! Maar al gauw kwamen we erachter dat met bikes, motorbikes bedoeld werd. Nou zijn Roline en ik natuurlijk absoluut niet bang aangelegd, maar we wilde ons haar niet verpesten met een helm. 🛵

Het had wat voeten in aarde om erachter te komen waar "push" bikes verhuurt werden. En ze moesten er zijn want we hadden fietsen gezien op het strand. Later bleken die ofcourse van Hollanders te zijn die hier ieder jaar kwamen en hun eigen fietsen hier voor vast hadden gestalt. Uiteindelijk was er dan toch een vrouwtje in het hotel die dacht dat ze het wist. Na wat bellen en een getekende provosorische kaart van haar gingen we dapper op pad. 

Na 100x no thank you, no thank you in de straten, kwamen we bij een mannetje aan waar vooral motorbikes stonden, maar tot onze vreugde ook 2 ......eh fietsjes. 😳 

De man had een telefoontje gehad van het hotel dat 2 Hollanders fietsen wilde huren. Eigelijk is het verhuur seizoen voorbij maar voor ons maakte hij een uitzondering. Er werden nog wat "aanpassingen" aangebracht aan de fietsen en we kregen een route kaart mee. Erg Stevig zagen de fietsen er niet uit. Misschien zou een helm, knie bescherming, elleboogbescherming en algehele bescherming in het verkeer in Bali met deze fietsen niet onverstandig zijn. 

Maar wij zijn dappere, hollandse vrouwen. En we gaan dan ook moedig op pad. Maar als ik omkijk zie ik de eigenaar toch in zijn vuistje lachen of verbeeld ik me dat maar.

Oh ja, links rijden, niet vergeten. Naast elkaar fietsen is in die volle drukke straatjes geen optie. Dus ik fiets achter Roline aan. Dat gaat een tijd ook best goed al maken mijn lange benen overuren op het veel te kleine fietsje en we komen bij een iets schoner strand uit. Op het strand is een soort ceremony gaande. Er staan een soort marktkraampjes waar vrouwen in prachtige sarongs offers brengen. 

In Bali zijn offers brengen voor de goden erg belangrijk. Overal door heel Bali vind je kleine gevlochten mandjes met bloemetjes erin, rijst, koekjes, wierrook en soms ook een sigaret. Net waar de goden zin in hebben denk ik. Het is oppassen geblazen waar je loopt op straat, want op een mandje staan is natuurlijk niet respectvol. Dus soms is het een soort hinkelbaan om ergens te komen. Hindoeisme is 1 van de oudste geloven op aarde. Ze geloven in reincarnatie, meerdere goden en karma. 

Op het strand zijn de manden heel Groot en dus ook de inhoud. Ik zie zelfs zakjes chips. Die goden boffen maar. We besluiten een duik te nemen want fietsen in de broeierige hitte is best intensief. Maar we komen er al snel achter dat dit niet eenvoudig is. De stroming is veel te sterk. Zelfs dichtbij het strand kun je bijna niet blijven staan. Niemand zwemt ook en we plonzen dus maar een beetje om af te koelen. 

Dan komt er een vrouwtje op me af met een lege plastic water container. Ze maakt ingewikkelde gebaren en ze geeft me de container. Wat aardig, denk ik. Nu kan ik mezelf afspoelen en afkoelen zonder om te vallen. Dus ik gebruik de container lachend als een douche. Ik lach nogmaals vriendelijk naar haar maar aan haar gezichtsuitdrukking zie ik dat ik iets fout doe. Ze maakt een scheppend gebaar. En dan ineens begrijp ik het. Ze wil dat ik de container vul met zeewater en aan haar terug geef. Dan hoeft zij de zee niet in. Beetje beschamend geef ik haar de volle container terug. Toch wat aan mijn gebarentaal doen. 😅

Ik besluit mijn natte goed aan te houden en trek mijn kleren erover heen aan. Roline wil zich toch verkleden. En gelijk komt er een vrouwtje aan die sarongs verkoopt en andere dingen. En hoe we ook ons best doen, we komen niet van haar af. Na een lange negeersessie druipt ze af en snel verkleed roline zich. Achter ons is een sjiek restaurant. We besluiten daar koffie te drinken om zo dat vrouwtje zonder veel tanden te ontlopen. 

We worden tegengehouden door een soort security. Oh jee, wat nu!! Hij wijst ons vriendelijk naar een kraan om onze zanderige voeten te wassen. Tja, je weet het maar niet. Misschien wil hij ons wel fouilleren. Eindelijk, Eindelijk koffie!! Al sloegen we stijl achterover van de prijs. Bali goedkoop, niet aan dit strand. 🤣

Via de achterkant van het restaurant lopen we stiekem weer naar onze fietsjes. Het is ondertussen best druk geworden op de weg en in een onbewaakt ogenblik ben ik roline kwijt. Weg, foetsie! Lang stilstaan op een overvolle mega drukke kruising is geen optie. Dus ik fiets maar op goed geluk ergens heen. Maar na een tijdje denk ik, Nee ik had roline alweer moeten tegenkomen. En zij zal vast ook stoppen en omkeren om mij te zoeken. Dus ik stop ergens waar het redelijk rustig is. 

We kunnen elkaar ook niet bellen zonder WiFi. Maar voordeel van een moe, wazig hoofd is dat het geen energie heeft om in paniek te raken. Dus ik sta daar een beetje suf voor me uit te staren. En probeer met mijn hersenen een geniale oplossing te bedenken. 

Maar daar is mijn redder in nood alweer op haar kleine fietsje. Ze dacht al dat ik totaal de verkeerde kant op was gefietst. Ze had een markt ontdekt. En dat was best even grappig om doorheen te lopen. We waren eigelijk op zoek naar vers fruit, maar dat is nergens te bekennen. 

Terug in het hotel hadden we het hier in legian wel gezien. En met Google al snel een accommodation geboekt in Ubud. Meer bosrijk. Roline kon via een kennis uit nederland een betrouwbare taxi driver voor ons regelen.  En voor niet al teveel geld zou hij ons overal heen brengen. Ubud, here we come!! 💋🌞