Back in Australia again. April 2023

Na Bali was het even zoeken om mijn draai weer te vinden in australie. Als Mike me heeft opgehaald van het vliegveld verblijven we eerst bij Mike zijn ouders in Toodyay. Daar heb ik een camper tot mijn beschikking en Mike slaapt in zijn landcruiser. Ik vind het fijn in Toodyay vanwege de natuur om me heen. Zijn ouders voeren vele dieren zodat je ze steeds van dichtbij kan zien. Een kooi met een Klein gat van boven met meelwormen erin. Allerlei soorten vogeltjes vliegen in en uit. Yellow robin, blue Ren, honeyeaters etc. Ik kan uren kijken naar die schattige vogeltjes die af en aan vliegen. 

Ook komen iedere avond de kangeroes op visite. Soms zijn het er wel 15. En als we geluk hebben komen mister en misses possum ook nog even langs. Prachtige beesten!! En tussen de kangeroes kruipen vaak nog een paar bandicoots. En heel soms komen er diverse hagedissen. Ik vind de blue tongue lizard het leukst. Hij heeft geen tanden en een fel blauwe tong. Ik voer hem soms wat aarbeien, die hij uit mijn hand eet. Een lizard zonder tanden dus dan durf ik dat wel.🤣🍓

Ik geniet enorm van deze dieren en van de rust. Maar ik heb er geen WiFi dus ik kan niet met de buitenwereld communiceren. Mike is een Bijzondere man en heeft zijn eigen leventje opgebouwd. Wat vooral belangrijk is in zijn leven is zijn vrijheid, muziek en rock projecten. Het slijpen van diverse stenen (hele grote) in grote bowls. Echt wel verbazingwekkend wat hij maakt. Hij is nu bezig om een groot boomgezwel die we in 2020 hebben gevonden in iets prachtigs te toveren. Zie foto's Hij heeft/had geen intentie om een full time baan te nemen, een huis te kopen met hypotheek of een family te starten. Hij is tevreden met zijn leven. En toen kwam ik. En ik weet dat Mike dol op me is en hij probeert een weg te vinden in er voor mij te zijn maar ook zijn levensstijl te behouden. 

Dat is niet altijd makkelijk. Vooral omdat ik  minder flexibel ben dan in het eerste jaar.En Mike af en toe ruimte om hem heen nodig heeft. Hij is niet gewend rekening te houden met iemand. Lang verhaal kort, het is voor ons beide beter als we elkaar bv alleen in het weekend zien. We hebben ook uitgesproken dat een normale langdurige relatie er voor ons niet inzit. Ik kan niet in australie blijven en hij zou door zijn levenstijl ongelukkig worden in Nederland. Dus we maken er het beste van in het hier en nu. Plannen leuke uitjes en in het weekend doen we leuke dingen. Zoals kunst weekend in Cottesloe langs het strand. Zie fotos. En 50 verjaardag van Phil, Mike zijn broer. Waar Margaret weer een prachtige taart voor heeft gebakken. 

Lisa, een vriendin van Mike heeft aangeboden dat ik ten alle tijden bij haar mag wonen in perth. Zij is alleenstaande moeder met 2 kinderen. Haar zoon van 14 woont bij zijn Vader en haar dochter van 16 woont bij haar. En tot nu toe gaat dat prima met ons 3e. Lisa werkt overdag als art therapist en Celeste gaat naar school. Ik ben dan thuis met hond Ponjo. Die erg blij is met mijn gezelschap. 

Lisa heeft een oom die professor is en gespecialiseerd is in het chronisch vermoeidheid syndrome. Dit syndroom vertoont veel overeenkomsten met long covid. Deze lieve man was bereidt mij een gratis consult te geven via zoom. Hij is zelf het fenomeen long covid aan het onderzoeken. 

Hij stelde me enorm veel vragen over mijn leven, ziekteverloop en klachten. Wat ik vooral fijn vond was dat hij snapt hoe ik me voel en hoe lastig het is om uit te leggen aan andere. Hij vertelde dat men nu steeds meer praat over long covid als licht traumatisch hersenletsel. Omdat het dezelfde (cognitieve) symptomen heeft. Op mri scans is ook duidelijk een zwelling te zien in de hersenen van long covid patienten. Het corona virus verstoort bloedtoevoer naar de hersenen en het veroorzaakt onstekingsreacties door het hele lichaam en neuro ontstekingen in mijn hersenen wat allerlei klachten geeft die voor iedereen weer anders is. Natuurlijk schrik ik daarvan. Ik heb zoveel vragen. En de belangrijkste is natuurlijk, ga ik ooit beter worden. 

Jammergenoeg heeft niemand daar het antwoord op, ook de professor niet. Mijn klachten zijn oa slecht slapen, altijd hoofdpijn, mistig hoofd, weinig energie en snel overprikkeld en moe. Bij zware vermoeidheid heb ik moeite met nadenken, praten (ik ga stotteren) en concentreren. Overprikkeling kan veroorzaakt worden door harde, schelle geluiden, fel licht en drukte om me heen. Feestjes, supermarket etc zijn geen fijne plekken voor mij. Ik word dan soms duizelig en misselijk. Ik heb dan ook altijd oordoppen in en een zonnebril op. 

Advies van professor is rust, veel rust. En absoluut geen stress. Hij raad aan om canabis olie te nemen voor het slapen gaan. Omdat goed slapen belangrijk is. Lisa heeft wel een adresje voor dat soort olie. Ok, nooit van mijn leven jointjes gerookt en nu ga ik high naar bed, joehoe!! Maar een half theelepeltje schijnt genoeg te zijn en het is natuurlijk. Dus dat vind ik fijn. 

Verder een regelmatig leven. Eigelijk bedoeld hij saai. Vast dagritme, met wel activities zoals wandelen, fietsen etc en daarna weer rusten. Er zijn proeven bezig om mensen met long covid dextroamphetamine te geven. Dit soort medicijnen word ook wel gegeven aan mensen met AD(H)D. Het zorgt ervoor dat de hersenmist optrekt en je meer energie krijgt. Maar ik kan zonder medical insurance dat in Australia niet krijgen en via de black market vind ik niet fijn en is ook te duur. Dus voorlopig hou ik het bij rust, saaiheid en canabis olie. 🤪

Maar rust en saaiheid is nog niet makkelijk als je in een ander land bent zonder huis. En ik heb ook beetje geld nodig ondertussen. Dus via via heb ik toch een baantje aangenomen. De tussenpersoon gaf aan dat het om een aupair baantje ging voor een meisje van 8. Ok, dat is te doen. We zouden moeder ontmoeten in een speeltuin in kingspark Perth. Maar daar aangekomen bleek het meisje bijna 3 te zijn. 3/8......tja kan zonder bril op elkaar lijken. Maar holy moly, dat is natuurlijk andere koek. Moeder was gelukkig een super leuk mens. En kleine Mahala een grappig, doenig en lief meisje. 

Het gaat om 1 week per maand full time werken. Eind april beginnen. Moeder gaat die week weg naar mining kantoor far away. Na die week heb ik weer 3 weken vrij. Ik besluit het te doen, op voorwaarde dat ik niet ga autorijden. Dat levert me teveel stress op. Ik denk ook niet dat het veilig is met mijn covid hoofd. Alles is gelukkig op loop afstand van het huis.

Het meisje gaat 2 dagen in de week naar een kinderdagverblijf. En moeder gaat regelen dat de buurvrouw haar brengt en haalt. Top, dan heb ik in die week 2 dagen om bij te trekken. Verdere afspraken regelen we online. Terug lopend naar de auto van mijn vriendin die mee was, ben ik bekaf. De speeltuin met drukke, schreeuwende kinderen. Intensief praten, met Mahala spelen in de speeltuin. To much!! Ik ben misselijk en bij Lisa ga ik snel op bed liggen. Ik hoor een harde piep in mijn oor en alles draait. Ik blijf  uren stil liggen met mijn ogen dicht en rustig adem halend. Stomme covid!! 

Voor zover weer even mijn leven. Op dit moment pas ik op een huis met 2 katten van vrienden. Heerlijk in mijn eentje want Mike past ergens anders ook op een huis met een hond. Iedereen gaat met pasen op pad, dus keus genoeg. De katten zijn echt schattig. 6 maanden en erg speels!! 

Oh ja, ik ben ook nog jarig geweest haha!! Mike heeft me uit eten genomen in Toodyay. Dat was op een dinsdag en erg rustig in het restaurant. Ik kreeg een mooie kaart van zijn ouders met centjes erin. Heel lief!! En op mijn verjaardag zelf zijn we gaan bowlen met de band van Mike en aanhang. Iedereen had kadootjes mee en ik voelde me echt jarig. Het bowlen was maar een uurtje. Want dat was eigelijk ook veel prikkels natuurlijk. Maar soms heb ik het er voor over. 

Dikke knuffels en tot gauw!! 😘

Mike en ik hebben nog een avontuurlijk kampeeruitje in gedachten naar een grot dichtbij Perth. Veel zin in!! Vast stil daar, behalve vleermuizen. 🤣🦇 En donker.