Vakantie down south

Zondag 27 september 

Yeeeh, eindelijk heb ik weer vakantie en gaan we samen weer op pad. We vertrekken op tijd in de morgen vanuit Aubin grove met een volgeladen landcruiser. Het weer zit jammergenoeg niet zo mee en dat zal de aankomende weken niet echt veranderen. Het is zo'n 15/16 graden met veel regen. En hoe meer we afdalen naar beneden, hoe meer alles wat op Nederland gaat lijken. Het weer ofcourse, vlak land, groen gras en jawel.....zwart witte koeien. Haha.....!! 🐄

We rijden al snel van de highway af naar de naar de toeristische binnenwegen richting Mandurah. Daar heel even gekeken en toen weer door. Doordat het klimaat hier meer regen heeft is het ook veel groener dan in het noorden. Ik blijf me verbazen over de natuur en tussen al dat groen zie je hier en daar een brievenbus. Dan weet je dat daar ergens iemand tussen al dat groen woont. Zoveel mensen in Australië wonen midden in de natuur. Ik hoop dat ze beseffen wat een bofkonten het zijn. 🌳

Al snel zie ik 2 kangeroes in een veld. Wow, blijft voor mij toch een bijzonder iets. Dan kijk ik de andere kant op en zie ik wel 50 kangeroes. WAT!! Zoveel heb ik er nog nooit bij elkaar gezien. Ik maak gauw foto's en een filmpje maar waarschijnlijk is het net te ver weg. We zien ook 2 mannetjes kangeroes vechten en dat gaat er behoorlijk hard aan toe. Zal vast om een vrouw gaan, lente is in aantocht haha...!! 🦘😄

Dan rijden we naar Yalgorup national park. And again prachtig om doorheen te rijden. We stoppen om de thrombolites te bekijken. Eigenlijk hetzelfde als de stromatilites vlakbij sharkbay. Tenminste dat zeg ik,  maar misschien worden sommige wetenschappers nu wel boos op me. De thrombolites liggen in zoet water en lijken op dinosaurus eieren of rare alien dingen. Ja ik blijf op dit onderwerp terugkomen 👽

Er is een grote houten brug het water in zodat je ze goed kan zien. Blijft fascinerend en ook zo oud. Eh.....2000 jaar. Ik heb maar een foto gemaakt van de info voor de geïnteresseerden. 😄 En natuurlijk maakt Mike met iedereen een kletspraatje. Een wat oudere man verteld over de naastgelegen wijnerij. Maar ze verkopen er ook speciaal bier. Namelijk thorny devil bier!! (Thorny devil is dat gekke draakachtig beestje op de schouder van Jeff, ranger van sharkbay waar we de vorige vakantie hebben gelogeerd), dat laten we ons geen 2ekeer zeggen. Een duivels biertje gaat er wel in, om de vakantie in te luiden. Er zijn veel verschillende smaken en ik kies met een vleugje mango. En het is ook echt maar een vleugje. Net genoeg om het niet te zoet te maken. Het interieur van de wijnerij is bijzonder met veel kunstwerken. Leuk om even rond te neuzen. 

Buiten speelt iemand muziek en overal zitten mensen aan tafeltjes gezellig te wijnen. Het publiek is wat aan de rijke kant. Er staat dan ook een dure vintage auto voor de deur geparkeerd. Maar hoe gezellig het ook is, er staat meer op het programma. We gaan naar vrienden in Lake clifton. Nicola en Dale wonen op een prachtig landgoed. Zij studeert voor dierenarts en als we daar aankomen blijkt dat ze bijna haar diploma heeft en ook een baan aangeboden heeft gekregen. Nicola is in de 40 en ik vind het super knap dat ze op haar leeftijd nog zo'n pittige studie heeft opgepakt. 

Nicola blijkt een warme en aardige vrouw te zijn. Ze laat ons gelijk haar 3 paarden zien en de 2 ezels. De 2 hazewindhonden lopen gezellig mee. 1 paard heeft een hartprobleem en Nicola laat dat graag met een stethoscoop aan ons horen. Bijzonder allemaal!! Binnen zijn 2 katten en ik heb nog nooit zulke katten gezien. Jammergenoeg geen foto. Het lijken wat op naakte katten alleen hebben ze een korte superzachte vacht. Net mijn zachte badjas. 😊

Nicola vangt dieren op die wat mankeren en 1 van de katten heeft een auto ongeluk gehad en mist haar staart. Ze is ook wat koekoek en mag daarom niet naar buiten. Dan weet ze de weg niet meer. Ze is wel heel aanhankelijk en dribbelt gezellig achter me aan naar de wc. Ach, wat kan het kwaad. Kom maar mee hoor. Maar zodra ik mijn broek naar beneden heb en op de wc zit begint ze eerst aan mijn benen te likken en daarna best hard te bijten. Al plassend probeer ik haar weg te duwen, maar ze is niet zomaar uit het veld te slaan. Ook mijn kst ksssst werken niet. Ik moet je zeggen, ik heb nog nooit zo snel geplast en mijn broek weer omhoog gehesen. En de kat.....die liep triomfantelijk weer de deur uit. 🐈

Buiten onder een afdak maakt Dale een vuurtje. En hij maakt ook een rijsttafel met alles erop en eraan. Wow, we worden maar verwend. Ik haal de fles champagne uit de landcruiser. Die heb ik van Mark gekregen. Mark is de vader in het aupair gezin waar ik werk. Hij heeft zijn baan opgezegd en kreeg dit als kado. Maar hij drinkt niet dus kreeg ik de fles mee voor mijn vakantie. Het bleek een fles van 80 dollar te zijn. 😆

We toasten op Nicola haar nieuwe baan en eerlijk is eerlijk,  de champagne smaakt heerlijk!! 🍾Naast hun huis staat een grannyhouse en daar wonen Nicola haar ouders. Haar vader heeft dementie en haar moeder vangt al jaren possum wezen op. Ze komt al gauw aanlopen met 2 baby possums in een zachte doek. Ik mag ze even vasthouden en ik ben net een kind die straalt om zoveel schattigs!! Ze laat me ook haar plakboek zien waaruit blijkt dat ze dit werk al jaren doet. De possums worden uiteindelijk weer vrijgelaten. Vaak samen met een gekoppelde partner. Haar moeder heeft vrienden die in een nationale park wonen en de possums een tijdlang in de gaten houd of het goed met ze gaat. Vooral de bruine possum word in zijn soort bedreigt. 🐿

De moeder maakt ook kleine muisjes en andere diertjes om haar opvang te bekostigen. Die verkoopt ze in lokale winkels en de mensen weten dat het geld naar de possums gaat. Ik mag een muisje uitzoeken en ik kies een paarse. Mijn lievelingskleur. Ik vind het beide sterke vrouwen met veel in hun mars. 😊

We blijven nog lang napraten en borrelen. Nicola verteld ook nog het verhaal van de brand. Ook hier zijn er bosbranden geweest en die heeft bijna hun huis ook bereikt. Iedereen werd vriendelijk verzocht om hun huizen te verlaten en naar de nabije opvang te gaan. Dale was op dat moment als vrijwilliger de brand aan het blussen. Zowel Nicola als haar moeder konden het niet over hun hart verkrijgen om hun dieren achter te laten. Ze zijn gebleven met gevaar voor eigen leven. Gelukkig kwam het vuur niet zo ver, maar ik kan me nu veel meer levendig voorstellen wat al die branden voor leed hebben veroorzaakt. Nog voor de corona uitbraak. Wat kan ik meer doen dan deze sterke vrouwen een lieve knuffel geven en zeggen dat ik ze bewonder om alles wat ze doen. 🔥 

Voor het slapen gaan krijg ik nog een zelfgemaakte lekker ruikende zeep in mijn handen gedrukt. Wat lief allemaal!! Wat een bijzondere start van deze vakantie!! 🦘😘