Anzacday en verhuizing

28 april 2020 - Perth, Australië

Na vrijdag, baking dag was het voor mij ook wel weer heel duidelijk dat rust best belangrijk is voor een mens. Na het huishouden en hele dag hartige taarten maken en zorgen voor de kinderen was ik moe, moe. Maar gelukkig werden de hartige taarten heel goed ontvangen. Zelfs Manna zei, " this is the most delicious food I ever tasted ". En we moesten allemaal lachen. Met een volle buik probeerde ik wat rust te vinden in mijn slaapkamer,  maar ouders zaten alweer achter de laptop te zingen en de kinderen klopte op mijn deur!! We zijn bang Wendy, het is zo donker in huis, can You come!! Ze sprongen op mijn matras.......zie foto!! Ondertussen ben ik mijn koffer maar in gaan pakken. Kan maar klaarstaan!! 🎒

Zaterdagochtend uitslapen en 11uur naar woolworth.  Groundhog weekend!! Mike is weer zijn vol energie, opgetogen zelf. Altijd vrolijk en zin om met mij dingen te beleven!! Hij verteld dat het anzacday is. Een oorlog herdenkings dag. Veel mensen gaan dan naar bijeenkomsten(nu niet ofcourse) en gaan om 6 uur in de ochtend naar buiten om het volkslied te spelen met een instrument! Iederéén gedenkt wel iemand uit die tijd. Ook worden er Poppies (speciale rode bloemen) overal opgehangen! Mike heeft zijn schoenen buitengezet met een poppy!! Ter herinnering aan zijn oom. Zie foto.

Mike gaat bij Dave en Anne rondom het zwembad wat snoeiwerk verrichten.  Maar eerst gaan we naar Rupert. Als die de deur open doet, zie ik gelijk dat hij heel moe is. June is nu thuis en heeft meer verzorging nodig dan hij had verwacht. Ik besluit niet in de tuin bij dave en Anne te gaan lezen, maar Rupert te helpen. Hij is daar dankbaar voor!! Thankyou, wendy, thankyou!! 

Als eerste laat ik de hond Toffee uit. Ik krijg een kaart mee van de omgeving en ik neem voor de zekerheid mijn telefoon mee. Ik vind het altijd leuk om een nieuwe omgeving te verkennen. Ik besluit richting de rivier te lopen want daar schijnt een groot voetbal veld te zijn waar je met je hond mag "exercisen ". 

En dan sta ik ineens na een paar straten in miljonairs land. Mega villa's,  grote tuinen. Ik durf er bijna niet rond te lopen,  zo groen en ongerept ziet het gras eruit rondom de huizen. En natuurlijk legt Toffee daar een mega drol neer. Kak!! Gelukkig heb ik een zakje meegekregen van Rupert. Toch kijk ik wat schuldbewust om me heen.  Maar er is niemand te zien. Alsof ik in een soort filmset loop!! Stiekem neem ik snel een paar foto's en loop dan snel door. 

Daar is het voetbal veld. Maar het voelt voor mij wel wat gek om daar met Toffee met een bal te gooien. Eerst maar een prullenbak zoeken om die drol weg te gooien. En daar staat toch echt een bord dat je hier prima met je hond mag "sporten". Nou, Toffee.......Run!!! Toffee is blij als een hond kan zijn en hij besluit ook maar even heerlijk ergens doorheen te rollen. Heerlijk ligt hij te woelen op zijn rug, maar waarin. ......help!! Ik zie niks vreemds, gelukkig maar!! 

Vol verhalen kom ik weer terug en Mike staat al op de uitkijk. Lief die ongerustheid!! Ik help Rupert nog met wat tuinieren en praat binnen een heel tijd met June. Een ontzettend lieve vrouw vol intressante verhalen!! Ze is ook erg geïnteresseerd in mij. Maar door dat harnas en die kraag is ze ook snel moe. En Mike komt me halen. Tijd om te gaan. We nemen afscheid van een zeer vermoeide Rupert en we maken ons allebei toch wat zorgen om deze lieve mensen!! 

Mike zet me bij het aupair gezin af en daar haal ik mijn koffer op. Dan gaan we naar Leigh!! Daar warmen we de hartige taarten op en met een sprankelend wijntje erbij op de veranda, is het een perfecte afsluiting van de dag. Leigh gaat op tijd naar bed en mike en ik blijven nog even zitten. Muziek, wijn en praten over onze dag en onze relatie. Het voelt nog steeds heel goed. We zijn allebei hele vrije spirits en al blij met onszelf. We hebben niet iemand anders nodig om ons goed te voelen. Daardoor zijn we allebei onszelf zonder verwachtingen. We genieten van ieder moment en voelen elkaar heel goed aan. Het gaat als vanzelf!! Maar toch voelen we allebei wel een ondertoon. Omdat we ook wel weten dat we zo niet altijd door kunnen "flowen ". Maar that is then, now is now!! Mike heeft lief een housewarming present meegenomen. Hij heeft allemaal boodschappen gedaan en om de plastic zak een strik gedaan. Lief!! Zie foto 

We slapen allebei slecht want Mike komt erachter dat hij tekenbeten heeft. We checken elkaar grondig en ook ik blijk overal tekenbeten te hebben. Hoe kan dat nu weer!! Met een vergrootglas, zaklamp en ductape gaan we ze te lijf. We vinden bij Mike 3 levende en 9 beten en bij mij alleen beten. 5 in totaal. Mike voelt zich superschuldig en hij denkt dat ze uit toodyay komen waar hij woont. Ze komen veelal van kangeroes en zijn vader voert hele families achter het huis. Hij blijft zich maar verontschuldigingen, maar hij kan er ook niks aan doen. De volgende ochtend ruimen we de hele landcruiser uit en al het beddengoed in een zak etc. Lijkt wel op een luizenbehandeling. 😱 Nu maar hopen dat er geen teek lyme heeft. En Mike gaat lange broeken met laarzen en met ductape dichtgemaakt bij toodyay rondlopen zegt hij. 

In de middag gaan we naar 1 van de broers van Mike. Hij heeft 3 broers en 2 zussen. Ze zijn blij verrast dat Mike de muzikant en verstokte vrijgezel een vrouw meeneemt!! Zijn broer en zijn vrouw hebben 4 kinderen en wonen in het oude huis waar Mike is opgegroeid!! Ik ben mijn vrolijke zelf en klets met iedereen!! Mike verteld later dat de vrouw des huizes nooit zoveel praat en altijd wat nors is. Daar was nu niks van te merken!! Ze was zelfs aardig tegen Mike en dat is ze normaal gesproken nooit. Mike kijkt in de auto op een bijzondere manier naar me. Hij wil van alles zeggen maar zijn ogen zeggen genoeg. 😍

We halen nog wat boodschappen en eten bij Leigh de laatste restjes taart op met mijn favoriete salade!! Dit keer geen drank en lang na zitten. Ik ben kapot. Slapen is het enige wat ik wil. We halen beddengoed van mijn 1 persoonsbed uit mijn nieuwe onderkomen. En slepen alles naar de landcruiser!! Onze knusse, eigen plekje!! We hebben nu een hele slaapkamer voor onszelf maar we slapen het liefst in de landcruiser😎

Maandag heb ik ook nog vrij!! Een nationale vrije dag in Australië!! Beetje uitslapen samen en uitgebreid ontbijten op de veranda. Net na de middag gaat Mike weg. Hij moet nog wat bezoekjes afleggen bij vrienden en gaat daarna weer naar toodyay!! Ik voel me daarna altijd wat alleen. Maar nu helemaal. Leigh gaat ook weg naar haar dochter. Weer een vreemd huis. Weet nog niet waar alles staat. Voelt gek!! Ik heb ook geen WiFi bij Leigh. Voor mij een groot nadeel!! Daar had ik even niet bij stil gestaan!! In Australië is WiFi duur en dus niet iedereen kiest daarvoor. Ik moet dus even gaan zien hoe ik iedereen kan appen en bereiken in de tijd dat ik bij het gezin ben. 🤔

Ik ben moe, overwhelmed en ik blijf wat verdwaasd achter op de veranda!! Ik mis iedereen in Nederland. Ik mis jullie!! Kom op Wendy!! You can do this. Als het goed is gaan de kinderen woensdag weer naar school. Alleen in de ochtend maar geeft wel iets meer lucht. Voor iedereen dus sorry als ik niet snel terug app. Ik heb in de avond geen WiFi!! 

Dikke knuffels voor iedereen en geniet van de kleine dingen in het leven en elkaar!! ♥️

Foto’s

3 Reacties

  1. Petra:
    28 april 2020
    Je ziet er goed uit lieverd!
  2. Roline:
    28 april 2020
    Hoi Wendy, ik vind dat je goed kan schrijven en lees je verhalen graag.
  3. Wendy Muntjewerf:
    4 mei 2020
    Dat is lief, dankjewel!!