Ubud, tussen de apen. February 2023

Ondanks de prachtige oase waarin het kleine ubud resort zich bevind hebben we allebei niet heel best geslapen. Maar na een ontbijt bij het zwembad gaan we toch op pad om het wel bekende apenbos te vinden. Ik ben vergeten hoe dit soort apen heten. Het is niet ver lopen vanaf ons resort maar halverwege stoppen we toch bij een leuk tentje voor koffie en een cocosdrank geserveerd in een cocosnoot. Maar na 2 slokjes kijken we wat bedenkelijk naar elkaar. Echt heel lekker is het niet. Het is ook wat lauwig. Maar we willen ons ook niet laten kennen en zuigen het spul  dapper door onze rietjes heen. Maar als onze magen beginnen tegen te sputteren houden we het voor gezien. Geef mij maar Malibu met ijs. 🤣

Zodra je het apenbos naderd zie je de apen overal al om je heen. Het is best druk bij de ingang en ook in het Park zelf zijn veel mensen. Het is een grote toeristische trekpleister. Het is een prachtig bos met hele mooie oude bomen waar de apen vrij in leven. De apen krijgen wel ext eten zodat ze een attractie blijven. Ook zijn er veel opzichters die de boel in de gaten houden maar ook om het publiek uit leg geven. Maar ofcourse kun je ook leuk met een aap op de foto. Je krijgt dan wat nootjes en de opzichter maakt foto's van je. De apen zijn aardig getraind om dingen te doen voor die nootjes. En natuurlijk moet je daar voor betalen. 

Maar het blijven wilde apen en ik zag een klein jongetje net op tijd zijn vinger wegtrekken bij een bijtende aap. Dat kan lelijk aflopen. Dus roline en ik kijken mooi van een afstand naar alle apen en genieten van de mooie natuur eromheen. Halverwege het Park rusten we uit op een bankje. En ja hoor, ik krijg bezoek van een aap. Ongevraagd begint hij wat aan me tas te plukken en dan begint hij tevreden zijn stuk cocosnoot op mijn been op te eten. 

Ik vind het heel leuk om een aapje van zo dichtbij te zien. Het is best schattig en al gauw staan er mensen stil om naar het tafereel te kijken. Maar ik besef ook dat hij enorm scherpe tanden heeft en het stuk cocosnoot ligt op mijn blote been. Een verkeerde hap en hij neemt een stuk bovenbeen mee. Als je dat eenmaal in je hoofd heb is het wat lastiger om te genieten van het tafereel. Maar ik durf hem ook niet bruut weg te duwen. Dat zou misschien ook voor problemen kunnen zorgen. Dus ik blijf stil en geduldig zitten terwijl roline foto's en filmpjes maakt. En ik probeer te lachen als een aap met kiespijn. 😆

Na een middag van rust bij het zwembad gaan we in de avond eten bij een japans restaurant. Het eten is heerlijk alleen beetje jammer van de ratten die er loslopen. Die hoef ik niet op schoot voor een foto. 😳 

Ook deze plek gaan we weer verlaten en volgens google is lovina beach bovenin bali een prachtige plek met dolfijnen en snorkelstranden. Ik heb mijn duikbril mee dus kom maar op. De volgende ochtend komt onze taxidriver weer. En hij kan het niet laten om ons naar iets toeristisch te brengen en wel een coffee plantage. Ik moet zeggen, de tuin is prachtig totdat ik de hokken zie met prachtige soort aapachtige diertjes erin. Een meisje komt naar ons toe en ontpopt zich als een soort gids. Ze geeft in sneltreinvaart uitleg over de beestjes. Ze krijgen soort bonen te eten en daarna word hun poep gebruikt om speciale, hele dure koffie van te maken. Luwak koffie. Het idee van poep koffie vind ik grappig maar die schattige beestjes in kale kleine hokken vind ik helemaal niet grappig. 

Snel loop ik door achter snel pratende gids aan die ons nu in sneltreinvaart het proces laat zien van koffie maken. Ze lijkt weinig gemotiveerd en ik heb het idee dat ze hier niet wil zijn. En eigelijk ik ook niet. We komen bij een soort restaurant uit waar we allemaal kleine kopjes krijgen met diverse smaken koffie en of thee. We mogen van alles proeven en dan bijhouden wat we lekker vinden op een voor in gevuld papier. Mijn hoofd werkt niet zo snel en ik probeer te bedenken waar dit heengaat.

Het meisje kijkt wat verveeld terwijl wij overal slokjes van nemen en we een mening proberen te vormen. Het lijkt een soort proefspelletje. De blinddoek ontbreekt. Ik moet stiekem beetje lachen maar zodra je verslapt, schuift het meisje streng het papier onder je neus. Er moet wel gewerkt worden. Heel serieus neem ik dan maar weer een slokje van een enorm sterke, vieze blubber koffie en met mijn tanden vol koffieprut geef ik het meisje mijn vriendelijkste lach. Uiteindelijk kruisen we wat aan op het papiertje. Ik lemongras tea en roline advacado coffee. 

Het blad word weggehaald en we worden naar een winkel gebracht. Daar blijven 2 vrouwen als een soort haviken naar ons kijken totdat we wat kopen. Voelt iets wat opgedrongen. En je raad het al. We kopen natuurlijk iets. Ik de thee en roline de koffie voor, ook dat raad je al, een voor Bali begrippen fiks bedrag. Zonder het uit te spreken naar elkaar besluiten we dit soort dingen niet meer te doen. 🤞

Word vervolgd!! 😘