Even een update hoe het nu gaat!! 😅

Waar zal ik eens beginnen. Zo ontzettend veel gebeurt in een korte tijd. Maar ik zal nu alleen beetje vertellen waarom ik zolang niks heb laten horen. Vanaf mijn laatste bericht hebben we heel veel gereist. Omdat het zo'n Groot land is zit je heel veel in de auto. Van plek naar plek en daar vaak eind middag moe aankomen. Gauw jona haar tent opzetten, provosorisch wat eten in elkaar knutselen op een gaspitje en slapen. 

Volgende dag dan hetgene waar je bent ontdekken, soms nog een nachtje slapen in the bush en dan weer reizen. Je ziet veel maar het is dodelijk vermoeiend. En zelfs jona had moeite om alles te verwerken. Je weet niet meer welke dag het is en ik heb veel moeten rusten. Ik heb ook niet meegedaan aan veel van de activities. Zoals klimmen van gorges of avondwandelingen. Maar gelukkig was Mike er om jona alles te laten beleven. Ze heeft zoveel dappere dingen gedaan. Trots op haar!! 🥰

We hadden die tijdsdruk omdat jona haar vliegtuig in Broome moest halen naar Tokyo. Broome is helemaal bovenin west Australie en heeft een vliegveld. Dus bedenken wat vooral jona wil zien op de weg daarheen en hoeveel dagen rijden dat is. Dagen van eindeloze wegen waarin jona en ik toch vrij krapjes naast Mike in de landcruiser zaten. Dus geen camper meer. En waarin alleen natuur te zien is. Geen huizen, geen winkels, geen bewoonde wereld. 

Je rijdt veel van roadhouse naar roadhouse. Een roadhouse is een tankstation in de bush waar je kan tanken, water kan halen (erg belangrijk), kan plassen, soms douchen en wat kleine etenswaren kan kopen. Superduur natuurlijk!! Maar je hebt geen keus!! 

Tijdens het reizen konden Jona en ik met onze hollandse telefoons niks. Onze hollandse abonnement werkt hier niet. Onze telefoons werkte alleen met WiFi. En dat is heel schaars in australie. Heel duur in aanschaf!! Sommige WiFi in bv restaurants waren heel slecht. Dan kon je eigelijk nog niks. En halverwege onze reis heb ik met mijn "mistige hoofdpijn" hoofd mijn telefoon in de auto pal in de zon laten liggen. En als je weet hoe warm het in australie kan worden, Dan weet je helemaal dat achter glas mijn telefoon dus gekookt was.😳

We hebben hem snel in de koelbox met ijs gedaan. Maar hij deed niks meer. Ik moet eerlijk bekennen dat ik wel wat paniek voelde. Ik denk dat ik net als vele best "verslaafd" ben aan mijn telefoon. Het is mijn contact met de buitenwereld. Met iedereen die ik lief heb. En ik wilde fotos maken van alles. Uit eindelijk ging mijn telefoon wel af en toe weer aan. Maar na een minuut, vaak korter, schakelde hij uit zichzelf weer uit. Ik kon dus soms wel met WiFi een apje lezen, maar er niet op reageren. 

Aan de ene Kant gaf het rust zodat ik alleen aan het reizen hoefde te denken. Want dat kostte eigelijk al al mijn energie. Maar het voelde ook raar. Want nu was ik helemaal afhankelijk van Mike en als onafhankelijke vrouw voelde dat niet ok. Maar misschien Wilde het universum me iets vertellen. Dat ik nu echt de rust moest gaan zoeken zonder afleiding. Genieten van de natuur en alles wat er op mijn pad komt. 🌺🌳 Mike zijn telefoon werkte meestal wel (behalve in de bush)en die gebruikte we voor nood. 

In de bush en in de stoffige plaatsjes waar we langskwamen waren natuurlijk geen telefoon winkels. In Broome, waar Jona naar Tokyo vloog was wel een telefoon winkel. Jippie!! Maar zij konden me jammergenoeg niet helpen. Something with the motherboard!! In Perth kunnen ze je misschien wel helpen. Perth😵‍💫??  Weet je hoeveel dagen dat rijden is van Broome?? 

Zucht!! Geen huis, geen werk, geen auto en geen telefoon in een vreemd land. En een waardeloze gezondheid want mijn long covid is nog steeds aanwezig. Snel moe en overprikkeld, weinig energie, iedere dag hoofdpijn en mistig hoofd. Ik kan niet meer zo snel nadenken als vroeger. Alles gaat wat trager. Zelfs vlot Engels praten lukt soms niet. Mijn relatie met Mike is ook niet helemaal wat het wezen moet. Waarom Wilde ik dit ook alweer? 🤔😕

De terugreis van Broome naar Perth was vreemd zo zonder jona. Mike wilde op de terugweg ook weer zoveel mogelijk zien. Dus ook dat zal ik jullie nog bloggen. Na terugkomst verblijven Mike en ik bij de ouders van Mike in Toodyay. Zij hebben een Klein huis met een enorm Groot natuur gebied om hun heen dat bij het huis hoort. Iedere dag kangeroes op visite en nog zoveel meer dieren. Heel gaaf!! Mike en ik slapen in de camper en na al dat reizen eerst even rust.  Toodyay ligt 2 uur rijden van Perth. Uit eindelijk in een weekend een winkel gevonden die me konden helpen met mijn telefoon. Ik heb een nieuwe moeten kopen. Mijn telefoon was niet meer te maken. 

Omdat ik in Toodyay bij Mike zijn ouders ook deze telefoon niet kan gebruiken zonder WiFi, logeer ik nu voor een paar weken bij mijn vriendin Melissa zonder Mike. Ik heb destijds ook bij haar gewoond. Ze heeft een kinderdagverblijf aan huis. Ze vindt het erg gezellig dat ik er weer ben. Mike en ik hebben ook even afstand nodig van elkaar. 

Ik ben nu langzaam iedereen weer aan het contacten. En mijn blog aan het bijwerken!! Dat gaat langzaam want ik ben snel moe. Ik slaap veel. Ik heb nog niet echt een plan hoe het nu verder zal gaan. Word vervolgd dus maar weer. Melissa is heel lief en zorgt goed voor me. 

Bedankt voor jullie geduld en heel veel liefs van mij. Langzaam aan zal ik al dat prachtigs van mijn reis aan jullie vertellen en laten zien. Ik heb alleen minder fotos.

Dikke knuffels!! 🥰😘

Met Jona gaat het trouwens heel goed in Japan. Ze heeft het er fantastisch. Voor degene die haar filmpjes van onze reis willen zien en van Japan kun je jona volgen op instagram. Jonas_tripp